10/10/2024
Gronkowiec oporny na metycylinę (MRSA) zwykle powoduje u ludzi zakażenia skóry, ale również zapalenie płuc, infekcje pooperacyjne, a nawet posocznicę. MRSA jest niewrażliwy na wszystkie antybiotyki z grupy β-laktamów, w tym penicyliny, cefalosporyny, monobaktamy i karbapenemy. Ponadto u 90% szczepów występuje krzyżowa oporność z makrolidami i fluorochinolonami. Przyczyną oporności jest gen macA, kodujący białko wiążące penicylinę PBP-2a. MRSA może być przenoszony przez ludzi i zwierzęta domowe w obydwu kierunkach. Psy najczęściej zakażają się tym drobnoustrojem od ludzi (10). U psów MRSA powoduje zakażenia skóry i ran, zakażenia chirurgiczne, zapalenie ucha i układu moczowego (19).
Analiza szczepów Escherichia coli opornych na wiele leków przeciwbakteryjnych, izolowanych od ludzi i od psów w Europie, wykazała możliwość transmisji tych szczepów wśród ludzi i psów (8). Dotyczy to zwłaszcza szczepów wysoce chorobotwórczych, jak E. coli 0157:H7, wywołujących zespół hemolityczno-uremiczny u ludzi, oraz szczepów enteropatogennych i enterotoksycznych E. coli, wywołujących biegunki u ludzi i psów. Najważniejszym czynnikiem ryzyka są kontakty psów z kałem ludzi i wodą zanieczyszczoną kałem z pałeczkami okrężnicy. Transmisję E. coli opornej na cefalosporyny pomiędzy człowiekiem i psem potwierdza także izolacja od 20,7% psów klonu ST372 i od 20,1% klonu ST 73 E. coli.
Psy rzadko zakażają się pałeczkami Salmonella enterica subsp. enterica od ludzi, częstsza jest sytuacja odwrotna. Zakażenie ma albo charakter bezobjawowy, albo charakteryzują je wymioty, gorączka, osłabienie. Psy stają się nosicielami i siewcami zarazka (10). Podobnie jak w przypadku kolibakteriozy, najważniejszym źródłem zakażenia są kontakty psów z kałem ludzi i wodą zanieczyszczoną kałem ludzi – siewców pałeczek Salmonella.
Oprócz choroby, następstwem zakażenia psów od ludzi mogą być zmiany właściwości patogenu, takie jak genetyczna reasortacja powodująca powstanie nowych odmian antygenowych, zmiany zjadliwości i inwazyjności pałeczek Salmonella. Może też dojść do przeniesienia lekooporności na drodze molekularnych mechanizmów i procesów komórkowych przez lekooporne drobnoustroje ludzkie na drobnoustroje tworzące mikrobiom psów z następowym rozprzestrzenieniem lekoopornych drobnoustrojów w środowisku bytowania ludzi i zwierząt.
Ryc. 1 – Evrymmnt/gettyimages.com, ryc. 2 – Narong KHUEANKAEW/gettyimages.com
