Kardiomiopatie są często spotykane u kotów, zwłaszcza w niektórych populacjach, takich jak rasy z genetycznie uwarunkowaną predyspozycją i starsze osobniki. Zdecydowanie najczęstszą postacią nabytej choroby serca u kotów jest kardiomiopatia przerostowa, której rozpowszechnienie w populacji ogólnej ocenia się na 15%, ale w niektórych wybranych populacjach jest ono znacznie wyższe (1-3). Spotyka się także inne odmiany tej choroby, jak kardiomiopatia restrykcyjna, rozstrzeniowa i arytmogenna (4).

Według literatury przedmiotu złotym standardem w diagnostyce i ocenie zaawansowania choroby jest echokardiografia, która umożliwia opis zmian strukturalnych mięśnia sercowego i dysfunkcji lewego przedsionka (4). Lewostronna choroba serca może prowadzić u kotów do podwyższenia ciśnienia w lewym przedsionku i rozwoju zarówno obrzęku płuc, jak i wysięku do opłucnej, co wiąże się z dużym ryzykiem zgonu. W połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak oznaczanie aktywności biomarkerów sercowych i stężeń hormonów tarczycy oraz pomiar ciśnienia tętniczego, badania radiologiczne klatki piersiowej nadal są przydatne w diagnostyce chorób serca u kotów, a także – w niektórych przypadkach – w ocenie skuteczności prowadzonego leczenia.

Technika badania

Badanie radiologiczne klatki piersiowej powinno uwzględniać co najmniej dwie projekcje ortogonalne, na przykład boczną oraz brzuszno-grzbietową (ang. ventro-dorsal, VD) lub grzbietowo-brzuszną (ang. dorso-ventral, DV) (5). W projekcji bocznej pole kolimacji powinno obejmować kręgosłup i mostek i sięgać dogłowowo do połowy okolicy łopatek, a doogonowo do ostatniego żebra. Należy unikać nakładania się na struktury klatki piersiowej kończyn piersiowych, które trzeba delikatnie odciągnąć dogłowowo. W projekcji DV/VD pole kolimacji powinno obejmować obie okolice boczne klatki piersiowej, dogłowowo sięgając do odcinka mostkowego I, a doogonowo do ostatniej pary żeber. Specjalny statyw zapobiega rotacji klatki piersiowej. Ogólnie w badaniach radiograficznych klatki piersiowej zaleca się wysokie wartości kV i niskie mA.

Należy zawsze brać pod uwagę stan kliniczny pacjenta, unikając niepotrzebnej ekspozycji i niewygodnych pozycji u kotów z trudnościami w oddychaniu. W przypadku nasilonych trudności z oddychaniem badanie radiologiczne jest często przeciwwskazane. Zamiast niego można wykonać skrócone badanie USG klatki piersiowej (na przykład T-fast – ultrasonograficzną ocenę klatki piersiowej w celu wykrycia ewentualnych urazów, triażu i monitorowania stanu pacjenta).