Medycyna translacyjna to gałąź wiedzy medycznej, której zadaniem jest wprowadzanie podstawowej wiedzy z zakresu nauk biomedycznych do praktyki klinicznej. Cechą charakterystyczną działań z zakresu medycyny translacyjnej jest jej multidyscyplinarny charakter, oparty na ścisłej współpracy naukowców i klinicystów. Ten model działania nazywamy często „from the bench to the bedside”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „z laboratorium do łóżka chorego”. W praktyce połączenie sił naukowców i klinicystów na wstępie pracy badawczej ma prowadzić do skrócenia czasu wprowadzenia danej terapii lub leku dla chorych. Medycyna translacyjna ma więc służyć podniesieniu jakości opieki zdrowotnej. Obecnie na około 20 wyższych uczelniach na świecie można uzyskać stopień specjalisty albo doktora w tej dziedzinie.

Jak wiadomo, nowa terapia lub lek, zanim zostaną wprowadzone na rynek, wymagają fazy badań przedklinicznych oraz trzech stopni badań klinicznych na pacjentach. Faza badań przedklinicznych ma za zadanie zebranie informacji na temat działania biologicznego potencjalnej substancji leczniczej, określenie bezpiecznej dawki oraz ocenę ewentualnej toksyczności substancji. Takie doświadczenia przeprowadza się na zwierzętach laboratoryjnych, hodowlach komórkowych lub wyizolowanych narządach. W tym miejscu nauki weterynaryjne łączą się z naukami medycznymi, ponieważ badania na zwierzętach stanowią ważny element wprowadzenia danej terapii. Odkrycia dotyczące działania nowych leków albo terapii u zwierząt służą rozwojowi leczenia ludzi, ale również sprzyjają rozwojowi medycyny weterynaryjnej i wprowadzaniu nowatorskich rozwiązań w leczeniu zwierząt.