Okres po szczepieniach wieku szczenięcego przyjęło się nazywać kwarantanną poszczepienną. Wielokrotnie słyszę o całkowitym zakazie wychodzenia z domu w tym okresie życia, aby uniknąć narażenia szczenięcia na kontakt z wirusami nosówki, parwowirozy i zakaźnego zapalenia wątroby. Etap życia, na jaki przypadają wyżej wymienione szczepienia, jest jednak kluczowym okresem w rozwoju psa, a izolacja może mieć zasadniczy wpływ na jego zdolności poznawcze i pojawienie się w późniejszym okresie życia zaburzeń zachowania, z którymi zgłaszają się do mnie opiekunowie psów.

Z moich obserwacji wynika, że nieprawidłowa socjalizacja szczenięcia rzutuje na dalsze życie psa. Około 80% konsultowanych w zeszłym roku psów z lękiem uogólnionym lub lękiem przed konkretnymi bodźcami związanymi z życiem w miastach to psy z taką właśnie przeszłością. Pozostałe 20% to psy, które stały się lękliwe w wyniku traumatycznego zdarzenia. Warto informować opiekuna o ryzyku zakażeń poza domem, ale powinniśmy mieć również świadomość nieodwracalnych braków socjalizacyjnych i habituacyjnych, z jakimi wiąże się izolacja młodego psa, i umieć znaleźć optymalne rozwiązanie dla zdrowia i psychiki szczenięcia.

Czym jest kwarantanna i dlaczego jest tak istotna?

Według słownika wyrazów obcych kwarantanna to inaczej przymusowe czasowe odosobnienie (z łac. quarantena, wł. quaranta giorni, czyli 40 dni) ludzi, zwierząt, roślin lub towarów, co do których istnieje podejrzenie, że mogą być roznosicielami chorób zakaźnych, stosowane w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się zakażeń. W środowisku opiekunów psów i lekarzy weterynarii nie chodzi oczywiście o obawę ze strony szczenięcia, ale o środowisko zewnętrzne, w którym przebywają inne psy, mogące być roznosicielami chorób śmiertelnych dla młodego organizmu. Przyjęło się więc informowanie opiekunów, że szczenię do około 14 dni po zakończeniu serii szczepień zasadniczych nie powinno mieć kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym, ponieważ nie ma dostatecznej odporności.

Większość szczeniąt jest chroniona przeciwciałami matczynymi przez kilka-kilkanaście pierwszych tygodni od narodzin. Szczenię rodzi się z niedojrzałym układem odpornościowym, a przeciwciała otrzymuje od suki wraz z siarą i następnie w niewielkim s...

Szczenięta z niskim mianem przeciwciał matczynych są wrażliwe na zakażenie wcześniej (i tym samym zdolne do wytworzenia odporności poszczepiennej), podczas gdy u innych wysokie miana przeciwciał matczynych mogą uniemożliwić zadziałanie szczepionki...