Kto ma w domu tylko jednego psa lub kota, musi pogodzić się z tym, że staje się członkiem stada. To niesie prawa, ale i obowiązki.
Większość zwierząt funkcjonuje w grupach, aby łatwiej im było przetrwać. Razem zdobywają jedzenie, ostrzegają się przed niebezpieczeństwem. Podobnie psy i koty, choć te drugie mogą również żyć samotnie. Jednak obserwacje kotów wolno żyjących świadczą, że i one – zwłaszcza kotki – tworzą wspólnotę i dzielą się między sobą obowiązkami, głównie tymi, które wiążą się z wychowaniem potomstwa, jak twierdzi prof. dr hab. inż. Anna Wójcik z Katedry Dobrostanu Zwierząt i Doświadczalnictwa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
W Polsce nie ma praktycznie stad wolno żyjących psów, takich jakie tworzą wilki, choć słychać ostatnio o kilku psich watahach w województwie łódzkim. Część należących do nich zwierząt urodziła się już na wolności. W normalnych warunkach pies swoją potrzebę wspólnoty realizuje, tworząc ją z grupą domowników i uznając jednego z nich za przywódcę stada. Gorzej, jeżeli pies sam próbuje pełnić tę funkcję i stara się zdominować współmieszkańców. Rolą człowieka jest jego odpowiednia socjalizacja i zaspokojenie potrzeb zwierzęcia – także społecznych. Warto, by lekarz weterynarii przypominał o tym opiekunom.
Wspólne tworzenie stada przez ludzi i ich zwierzęta towarzyszące sprzyja umacnianiu więzi pomiędzy nimi. Prof. Anna Wójcik przytacza również przykład stada koni, gdzie źrebięta są uczone swojego miejsca w grupie przez matkę, ale opiekę nad nim podejmują też inne klacze. I tu znajdzie się też rola dla człowieka, który powinien poznać sygnały, jakie przekazują między sobą zwierzęta, aby stać się pełnoprawnym członkiem ich stada.
https://uwm.edu.pl/aktualnosci/prof-anna-wojcik-z-uwm-zwierzeta-zyja-stadnie-bo-inaczej-nie-przetrwaly
