XX Kongres Akademii po Dyplomie Weterynaria Kraków już 20-21 września! | Sprawdź program >
Małe zwierzęta
Rekonstrukcja odbytu u psa z atrezją typu II
dr n. wet. Magdalena Szweda
Wrodzone wady odbytu rzadko występują u psów. Obserwowane najczęściej zarośnięcie odbytu powoduje zwężenie lub zamknięcie kanału odbytnicy i zaburzone oddawanie kału bądź jego brak (2). Anomalia może występować samodzielnie albo w połączeniu z innymi wadami kręgosłupa, układu moczowo-płciowego i czasami z niedrożnością jelit (4). Wśród dużych zwierząt zarośnięcie odbytu notowane jest u świń i cieląt jako wada dziedziczna (5, 9). W opracowaniu przedstawiono autorską metodę rekonstrukcji odbytu u szczenięcia rasy yorkshire terrier z wrodzoną atrezją odbytu typu II. Metoda jest bardzo obiecująca, ponieważ po zabiegu, oprócz parcia na kał, nie zaobserwowano innych powikłań.
SUMMARY
Reconstructive surgery in a Yorkshire Terrier with anal atresia type II
Congenital malformations of the rectum are rare in dogs. Anal atresia, the most common defect, results in closure of the anal canal and abnormal bowel movements. The anomaly may be present alone or in combination with other defects of the spine, urogenital system, and sometimes with bowel obstruction. Among large animals, anal atresia is seen in pigs and calves as a hereditary defect. We present our own method for the reconstruction of the anus in a Yorkshire Terrier puppy with congenital anal atresia type II. The method is very promising, because, except for the urge to defecate, there were no post-operative complications.
Key words: congenital deformation, atresia ani, anus reconstruction, Yorkshire Terrier
Wstęp
Zarośnięcie odbytu jest nieczęsto opisywane u psów i jeszcze rzadziej u kotów. Rzeczywista częstość występowania tej wady jest trudna do określenia i prawdopodobnie znacznie większa niż szacowana. Wynika to z eutanazji nowo narodzonych szczeniąt i kociąt ze względu na obawy, że korekcja chirurgiczna będzie nieskuteczna. Dodatkowo nieopublikowane dane mogą ukrywać częstość powikłań po chirurgicznej korekcji tych anomalii (6, 9). Viana i Tobias podają, że atrezja odbytu dotyczy 0,0007% populacji psów, częściej samic niż samców – odpowiednio 1,79/1 (9). Do wystąpienia zmiany predysponowane są szpice fińskie, boston terriery, maltańczyki, chow chow, wyżły niemieckie krótkowłose, sznaucery miniaturowe i pudle toy (2, 9).
Podział
U psów i kotów stwierdzono cztery rodzaje atrezji odbytu. Ich opis przedstawiono w tab. I (1, 3, 9).
W atrezji typu II mięsień zwieracz odbytu zewnętrzny i gruczoły okołoodbytowe są zwykle rozwinięte prawidłowo (3), podczas gdy w typie III zazwyczaj brak tych struktur (3, 4). Atrezji typu II i III mogą towarzyszyć przetoki, np. prostniczo-pochwow...
