Niedotlenienie i niedokrwienie serca pojawia się, gdy zwiększa się jego zapotrzebowanie na tlen lub upośledzone jest dostarczanie tlenu przez naczynia wieńcowe. Taka sytuacja występuje na przykład przy tachykardii, obrzęku płuc, w kardiomiopatiach rozstrzeniowych, zapaleniu mięśnia sercowego lub przy uogólnionych chorobach ustrojowych. W zapisie EKG niedotlenienie jest obrazowane zmianą kształtu załamka T oraz obniżeniem lub uniesieniem odcinka ST. Wiadomo, że aby poprawić ukrwienie mięśnia sercowego, należy zmniejszyć obciążenie wstępne i następcze oraz zwolnić częstotliwość pracy serca. Lekarze weterynarii często spotykają się z przypadkami dotyczącymi tych zjawisk, które znajdują potwierdzenie w zapisie EKG. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnego przypadku klinicznego, obrazującego niedokrwienie i niedotlenienie mięśnia sercowego.

Odcinek ST odpowiada drugiej fazie potencjału czynnościowego, czyli fazie plateau. Cały mięsień komór jest wtedy zdepolaryzowany. U psów z prawidłowym zapisem EKG dopuszczalne jest obniżenie odcinka ST o 0,2 mV lub jego uniesienie o 0,15 mV (4). U kotów każde odchylenie odcinka ST od linii izoelektrycznej uznawane jest za patologię (5). Zaburzenia w przebiegu odcinka ST mogą przyjmować różną morfologię (ryc. 1). Wśród przyczyn uniesienia odcinka ST najczęściej podawane jest niedokrwienie mięśnia sercowego. Może być ono wywołane chorobą tętnic wieńcowych i ich zwężeniem lub przerostem mięśnia sercowego, zwłóknieniem miokardium, wzrostem obciążenia wstępnego i następczego. Powodem uniesienia odcinka ST bywają także zaburzenia w przebiegu depolaryzacji komór, np. blok odnogi pęczka Hissa, zespół preekscytacji (ryc. 2) (1, 2).