Dirofilarioza jest chorobą wywoływaną przez nicienie z rodzaju Dirofilaria. Do niedawna uważano, że pasożyty te są spotykane głównie w strefie klimatu ciepłego. Obecnie jednak, w związku z globalnym ociepleniem, a także coraz powszechniejszym „wakacyjnym” podróżowaniem psów, zasięg występowania dirofilarii się rozszerza, obejmując kraje Europy Środkowej, w tym Polskę.

U psów, podobnie jak u ludzi, dirofilarioza występuje w dwóch postaciach klinicznych – jako sercowo-płucna oraz podskórna. Pierwszą wywołuje D. immitis. W Polsce u psów odnotowano jak dotąd tylko pojedyncze jej przypadki (12). O wiele częściej natomiast polscy lekarze weterynarii diagnozują u swych pacjentów przypadki zarażenia D. repens – gatunkiem odpowiedzialnym za postać podskórną dirofilariozy. Pierwotnie D. repens występowała głównie w krajach śródziemnomorskich, w Azji i w Afryce. Obecnie pasożyt ten, podobnie jak D. immitis, znacząco poszerzył swój zasięg, obejmując również obszary Europy Środkowej i Wschodniej (8). W Polsce szczególnie często występuje w centralnym obszarze kraju (2, 3).

Inwazja D. repens u psów często przebiega bezobjawowo, nie stanowiąc, wydawałoby się, większego zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta. Dlaczego zatem warto pogłębiać swoją wiedzę na temat diagnostyki i leczenia tej parazytozy? Po pierwsze, mimo że zarażenie D. repens nie jest tak groźne dla zwierzęcia jak inwazja D. immitis, przebieg kliniczny choroby niejednokrotnie bywa bardzo uciążliwy (np. obecność intensywnego świądu towarzyszącego zmianom skórnym). Po wtóre, należy pamiętać o potencjale zoonotycznym dirofilariozy i o fakcie, że zarażone psy stają się rezerwuarem pasożytów oraz źródłem inwazji dla człowieka i kolejnych zwierząt.