Chart polski to rasa, która od wieków była selekcjonowana na cechy psa myśliwskiego. Jest to pies duży, silny, wytrzymały, o dobrze zbalansowanym ciele oraz doskonałych proporcjach, co pozwala mu na pokonywanie dużych odległości w bardzo krótkim czasie. W ciągu ostatnich lat dużą popularność zyskało utrzymywanie chartów polskich jako psów towarzyszących, domowych. Psy tej rasy mają wiele adaptacyjnych cech fizjologicznych i anatomicznych, dających im przewagę jako psom sportowym oraz odróżniających je od innych psów ras dużych.

Badania anatomii i fizjologii układu sercowo-naczyniowego wykazały, że charty mają duże serce, nieproporcjonalne do masy ciała (1). U niektórych chartów stwierdza się obecność cichego szmeru sercowego (1-2 w skali do 6), który jest związany z niewielkim przyspieszeniem przepływu krwi przez aortę, a także z grubszą wolną ścianą lewej komory w porównaniu z innymi psami ras dużych (1, 5). Cechy te mogą być związane z turbulentnym przepływem krwi przez aortę lub ze zwiększoną objętością krwi krążącej, co z kolei może być spowodowane fizjologicznymi zmianami zachodzącymi w rosnącym sercu, a u osobników dorosłych – sercem sportowca.

Nie tylko sama budowa mięśnia sercowego u chartów jest inna niż u pozostałych dużych ras psów, ale także jego czynność wydzielnicza. Udokumentowano bowiem fizjologicznie wyższe stężenie neurohormonu serca – troponiny I (5), która jest swoistym wskaźnikiem uszkodzenia, niedotlenienia bądź martwicy komórek mięśnia sercowego. Jej stężenie we krwi znacznie wzrasta podczas zapalenia, po tępym urazie mięśnia sercowego, w przebiegu babeszjozy, zadziałania na mięsień sercowy toksycznych substancji (np. po podaniu doksorubicyny), po skręcie żołądka, jak również w chorobach serca, takich jak kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM – dilated cardiomyopathy) lub arytmogenna kardiomiopatia prawej komory (ARVC – arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy) (5).