Zapalenie eozynofilowe, przebiegające zazwyczaj ze zwiększeniem liczby granulocytów kwasochłonnych we krwi – eozynofilią, wiąże się z nacieczeniem nimi tkanek. Ponieważ jednak czas przeżycia granulocytów kwasochłonnych we krwi jest dużo krótszy niż poza nią, nie zawsze można je we krwi zaobserwować. Dlatego nie każdemu zapaleniu o tym charakterze towarzyszy eozynofilia. Eozynofilowe zapalenie pęcherza moczowego jest chorobą niezmiernie rzadką. Wśród przyczyn wymienia się m.in. reakcję nadwrażliwości. W leczeniu stosuje się glikokortykosteroidy. Rozpoznanie oparte jest głównie na biopsji ściany pęcherza. Znalezienie samych leukocytów w osadzie moczu nie jest diagnostyczne dla tego rodzaju zapalenia. Dopiero wykonanie badania cytologicznego z osadu moczu pozwala na rozróżnienie granulocytów kwasochłonnych, co znacznie upraszcza diagnostykę.

Eozynofilia pojawia się w chorobach skóry (alergie, choroby pęcherzowe, pasożyty zewnętrzne), układu oddechowego (np. eozynofilowe zapalenie płuc), przewodu pokarmowego (eozynofilowe zapalenia przewodu pokarmowego, pasożyty układu pokarmowego) oraz układu rozrodczego (może towarzyszyć zapaleniu macicy lub rakowi jajnika, występuje też podczas rui). Liczba eozynofili zwiększa się przede wszystkim w chorobach alergicznych oraz w obecności pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych. Ponadto eozynofilia może się pojawić jako zespół paranowotworowy w takich nowotworach jak mastocytoma (ryc. 1), chłoniak, włókniakomięsak, inne guzy jajnika albo białaczka eozynofilowa. Rzadziej towarzyszy zapaleniu kości u psów, zakażeniom wirusowym (FeLV, FIP), grzybiczym (kryptokokoza) oraz bakteryjnym (Streptococcus sp., Staphylococcus sp.), eozynofilowemu zapaleniu mięśni i niedoczynności kory nadnerczy, występuje także po leczeniu glikokortykosteroidami. Znaczna liczba granulocytów kwasochłonnych we krwi, często z bazofilią, występuje u kotów i psów w zespołach eozynofilowych (eosinophilic granuloma complex) (ryc. 2) (9, 11, 12).