Choroby nerek są powszechne u kotów. Należą do nich postacie ostre (OUN – ostre uszkodzenie nerek), przewlekłe oraz postacie mieszane – zaostrzenia procesów przewlekłych. Ostre uszkodzenia nerek są odwracalne, przewlekłe prowadzą do całkowitej niewydolności narządu. Przyczyną ostrych stanów najczęściej są zakażenia, intoksykacje (zwłaszcza roślinami liliowatymi i lekami niesteroidowymi przeciwzapalnymi), ciężkie choroby układowe, np. zapalenie trzustki, ropomacicze, stany niedokrwienne lub nowotwory. Również zatkanie moczowodu może spowodować objawy ostrej mocznicy (tzw. zespół „duża nerka–mała nerka”). Najczęstszą przyczyną przewlekłych niewydolności nerek (PNN) jest idiopatyczne śródmiąższowe zapalenie nerek – nawet do 20% przypadków.

U młodych kotów należy brać pod uwagę wady wrodzone (dysplazja, wielotorbielowatość). Choroby nerek mogą dotyczyć także kłębuszków nerkowych, u kotów zdarza się to jednak znacznie rzadziej niż u psów. Wśród przyczyn wymienia się zakażenia (bakteriami, pierwotniakami lub wirusami), tło immunologiczne (np. toczeń wieloukładowy), nowotwory, zatrucia.

Dla lekarza bardzo ważne jest ustalenie przyczyny choroby oraz odróżnienie ostrej niewydolności nerek od procesu przewlekłego, gdyż oba te procesy wymagają swoistego postępowania. Właściwe rozpoznanie i leczenie ostrej niewydolności może doprowadzić do całkowitego wyleczenia lub powrotu do stanu sprzed zaostrzenia procesu przewlekłego. Postać ostra ma trzy fazy – wstępną, podtrzymania i zdrowienia, która może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Objawy kliniczne stanu przewlekłego są często mało widoczne dla właściciela (np. zwierzę więcej śpi lub więcej pije), bywa więc, że zmiany w nerkach są wykrywane u pozornie zdrowego kota przy badaniu z innej okazji. Przewlekła choroba nerek powodu...