Podstawowym celem leczenia cukrzycy u psów jest ograniczenie objawów klinicznych oraz zapobieganie wystąpieniu typowych powikłań, takich jak hipoglikemia, nawracająca kwasica, nawracająca senność, polifagia, poliuria, polidypsja oraz utrata masy ciała, które mogą występować pojedynczo lub razem. U ludzi większość wyniszczających, przewlekłych powikłań cukrzycowych (np. nefropatie, mikroangiopatie, choroba wieńcowa) wymaga dekad, aby móc się rozwinąć, dlatego w praktyce nie zdarzają się one u psów z cukrzycą. U większości pacjentów nie ma potrzeby dążenia, jak w przypadku ludzi, do uzyskania normoglikemii. Większość właścicieli psów jest zadowolona, a psy czują się klinicznie dobrze, prawie nie wykazując objawów choroby, jeżeli stężenie glukozy we krwi utrzymywane jest w zakresie pomiędzy 100 a 250 mg/dl (5,6 do 14 mmol/l).

Leczenie cukrzycy wymaga połączenia kilku elementów: insuliny, diety, ćwiczeń fizycznych oraz przełamania oporności na insulinę. Rozwiązanie, które ostatecznie okaże się skuteczne, może się różnić u poszczególnych psów, a często jest trudne do przewidzenia na początku leczenia. W celu wyrównania hiperglikemii należy zastosować leczenie bazujące na indywidualnym doświadczeniu każdego lekarza weterynarii, na tym, co wcześniej sprawdzało się najlepiej w jego praktyce zawodowej oraz jest dostosowane do potrzeb konkretnego pacjenta. Poniższy tekst jest streszczeniem mojego podejścia do leczenia psa z nowo zdiagnozowaną cukrzycą.

Insulina

Insulina jest podstawą leczenia cukrzycy u psów. W momencie rozpoznania choroby należy rozpocząć stosowanie insulinoterapii, gdyż cukrzyca u psów ma zawsze charakter insulinozależny. Remisja choroby zdarza się rzadko. Wyjątek stanowią starsze nies...