Jedną z najtrudniejszych, a zarazem ciekawych diagnostycznie postaci niedrożności przewodu pokarmowego u małych zwierząt jest wgłobienie jelit. Powszechnie wiadomo, że objawy w niedrożnościach o charakterze zadzierzgnięcia (strangulacyjnych) szybko się nasilają. Przy niedrożności o charakterze wgłobienia objawy kliniczne mogą występować z różnym nasileniem – od posmutnienia i utraty apetytu do uporczywych wymiotów i krwistej biegunki. Wielorakość form wgłobień i związana z tym duża rozpiętość objawów klinicznych skłoniły nas do przedstawienia dwóch przypadków własnych.

Przypadek pierwszy

Do Katedry i Kliniki Chirurgii Zwierząt zgłosili się właściciele z psem rasy labrador, suką w wieku 5 miesięcy. W wywiadzie ustalono, że pies od ponad 3 tygodni wymiotuje, najczęściej kilka godzin po pobraniu pokarmu, a od trzech dni nie przyjmuje pokarmów stałych. Biegunki nie zauważono. Mimo leczenia w dwóch przychodniach weterynaryjnych nie uzyskano poprawy, a w badaniu hematologicznym i biochemicznym krwi wykazano następujące wartości: erytrocyty – 6,15 mln/mm³, leukocyty – 12,78 tys./µl, hematokryt – 46,1%, neutrofile segmentowane – 90,10%, aktywność fosfatazy zasadowej – 194 U/l. Na podstawie zdjęć RTG wykonanych w poprzednich przychodniach ustalono rozpoznanie stanu zapalnego jelita z pogrubieniem jego ścian. Na zdjęciu ze środkiem cieniującym nie wykazano cech niedrożności. Zaproponowano terapię ogólną z zastosowaniem leków przeciwwymiotnych, antybiotyków, preparatów wspomagających oraz płynów. Stan ogólny zwierzęcia coraz bardziej się pogarszał. Wymioty nie ustępowały. Właściciele poinformowali także, że szczeniak został zakupiony od hodowcy z liczną grupą zwierząt tej rasy i był w ich mniemaniu znacznie zarobaczony.

W badaniu klinicznym w naszej klinice stwierdzono podwyższoną temperaturę – 40,1°C, wychudzenie, odwodnienie około 8-10% oraz znaczne osłabienie. Badanie palpacyjne wykazało bolesność i wzmożone napięcie powłok brzusznych. W Pracowni Radiologii i ...