U psów kłykcie kości ramiennej powstają jako dwa osobne jądra kostnienia, których mineralizacja zaczyna się w 2. tygodniu życia, a ich kompletne połączenie ma miejsce zazwyczaj między 8. a 12. tygodniem życia (2, 4). W sytuacji niekompletnego kostnienia kłykci w linii pośrodkowej pomiędzy nimi pozostaje szczelina, zazwyczaj rozciągająca się od powierzchni stawowej do otworu nadbloczkowego. Biopsje ze szczeliny międzykłykciowej u chorych psów wykazały obecność tkanki włóknistej z dużą liczbą komórek plazmatycznych i osteoklastów (4).

U spanieli i ich mieszańców chorobie przypisuje się podłoże genetyczne, z recesywnym modelem dziedziczenia, jednak przyczyna choroby wciąż pozostaje nieznana (5, 6). Istnieje teoria tłumacząca powstawanie szczeliny po skostnieniu bloczka kości ramiennej jako złamania międzykłykciowego na tle zwiększonego obciążania bocznego kłykcia kości ramiennej z powodu przejściowego zespołu krótkiej kości łokciowej i związanej z nim niezgodności powierzchni stawowych (2). W odróżnieniu od szczeniąt, gdzie fizjologicznie oddzielone są od siebie tylko boczna i przyśrodkowa część nasady dalszej, u psów z niekompletnym kostnieniem kłykcia kości ramiennej szczelina rozciąga się również na wysokości przynasady dalszej, co tłumaczy się obecnością złamania zmęczeniowego powyżej niestabilnych kłykci (4).