Kardiomiopatia rozstrzeniowa (dilated cardiomyopathy, DCM) jest chorobą mięśnia sercowego, w którym dochodzi do ścieńczenia ścian jednej lub obu komór z jednoczesnym powiększeniem ich objętości. Najczęściej choroba dotyczy lewej komory serca i prowadzi do lewostronnej niewydolności mięśnia sercowego, czego typowym następstwem jest kardiogenny obrzęk płuc. W wyniku prawostronnej DCM rozwija się wodobrzusze lub wodopiersie.

Etiologia DCM nie jest znana. Występowanie tej choroby u niektórych ras psów skłania do poszukiwania podłoża genetycznego (Legge i wsp., 2013). Może być wywoływana przez niedobory żywieniowe, szczególnie niedobór tauryny. Badania pokazują, że istnieje predyspozycja rasowa do zaburzeń metabolizmu tauryny u cocker spanieli i nowofundlandów, i tym samym do rozwoju DCM. Zdarzają się sytuacje, że po wyrównaniu ich niedoboru zmiany cofają się. Wystąpieniu DCM sprzyjają niektóre leki (np. doksorubicyna) i toksyny.

Występowanie

DCM jest najczęściej spotykaną kardiomiopatią u psów. Występuje niemal wyłącznie u psów rasowych (Martin i wsp., 2009). Dotyczy przede wszystkim ras dużych i olbrzymich, takich jak doberman, bokser, nowofundland, dalmatyńczyk i dog niemiecki (Legge i wsp., 2013). Rzadko zdarza się też u ras małych, np. cocker spanieli oraz toy manchester terrierów (w Anglii występuje jako odrębna rasa english toy terrier). U tych ostatnich opisywana jest młodzieńcza DCM (Legge i wsp., 2013). Stwierdzono, że częściej chorują samce (Martin i wsp., 2009).

Rozpoznawanie

Stwierdzono, że faza przedkliniczna choroby jest bardzo długa, zatem psy z objawami klinicznymi stanowią niewielki procent osobników z DCM w populacji (Martin i wsp., 2009).

Badaniem referencyjnym służącym wczesnej diagnostyce DCM u psów ras predysponowanych, takich jak doberman i bokser, jest 24-godzinne badanie EKG (badanie holterowskie). Jako wartość graniczną przyjmuje się 100 dodatkowych pobudzeń komorowych na do...