Dermatologia
Chłoniak epiteliotropowy T-komórkowy u psów. Cz. II. Rozpoznawanie i leczenie
dr n. wet. Kourou Dembele1
lek. wet. Katarzyna Małecka
Wstępne rozpoznanie chłoniaka T-komórkowego u psów jest oparte na badaniu cytologicznym preparatu odciskowego lub materiału pobranego metodą biopsji cienkoigłowej. Ostateczne rozpoznanie ustala się jednak na podstawie badania histopatologicznego i histochemicznego wycinków skóry oraz oceny ekspresji antygenu Ki-67 i klonalnej proliferacji limfocytów T. Lekiem z wyboru jest obecnie lomustyna. Inne leki, takie jak retinoidy, prednizolon, dakarbazyna oraz interferon, także stosuje się w leczeniu tej choroby. Rokowanie jest złe, a leczenie ma na celu jedynie poprawę komfortu życia psa. W większości przypadków psy zostają poddane eutanazji na życzenie właścicieli. Pierwsza część artykułu ukazała się w MW 1/2013.
Summary
Canine T-cell lymphoma. Part 2. Diagnosis and treatment
Preliminary diagnosis of canine T-cell lymphoma is by cytological examination of a direct imprint smear or fine needle aspirate of the lesion. Final diagnosis is based solely on the histopathological and histochemical examination of a skin biopsy specimen and assessment of cell proliferation as indicated by the detection of the Ki-67 antigen and finally by assessing clonal proliferation of neoplastic lymphocytes. Currently, the drug of choice for the management of canine T-cell lymphoma is lomustine (CCNU). Other drugs such as retinoids, prednisolone, dacarbazine and interferon are also used. The prognosis is poor and the treatment only improves the quality of life. Euthanasia is most often requested by owners.
Key words: diagnosis, treatment, canine T-cell lymphoma, dogs
Rozpoznanie choroby może być trudne, szczególnie w fazie początkowej. Ta trudność wynika przede wszystkim z nietypowych objawów w tym stadium. Z jednej strony chłoniak T-komórkowy może przebiegać z typowymi objawami atopowego zapalenia skóry, szczególnie w fazie rumieniowo-złuszczającej, a nieraz naśladuje świerzb. Wtedy dominującymi objawami są świąd skóry, rumień oraz łojotokowe zapalenie skóry. Z drugiej strony zaś chłoniak T-komórkowy klinicznie niczym nie różni się od chorób pęcherzowych, a przede wszystkim od tych, które przebiegają ze zmianami na błonach śluzowych i z zapaleniem połączeń skórno-śluzówkowych. Zawsze należy brać pod uwagę tę chorobę, kiedy przebiega jak atopowe zapalenie skóry i świerzb z silnym świądem, a nie reaguje na leczenie.