Trwa Wiosenna Promocja! Rabaty do -80% na publikacje i multimedia weterynaryjne. Skorzystaj z oferty >
Anestezjologia
Znieczulenie wybranych ras kotów – przypadki, w których nie można użyć ketaminy
lek. wet. Agnieszka Wiśniewska
Znieczulanie kotów wymaga odmiennego niż u psów postępowania i przygotowania, ze względu na różnice w metabolizmie środków farmaceutycznych i genetycznie uwarunkowaną wrażliwość rasową lub osobniczą. Świadomość istniejących różnic pozwala uniknąć powikłań w trakcie znieczulenia i znacznie zmniejsza ich ryzyko. Ponieważ nadal najczęściej stosowanym lekiem w znieczuleniu kotów jest ketamina, w niniejszym artykule zostaną omówione głównie przypadki kotów, u których przeciwwskazane jest użycie tego anestetyku.
Summary
Feline breed-specific anesthesia – when ketamine use is contraindicated
Anesthesia in cats should be regarded as a special type of procedure because of differences in drug metabolism and genetic or hereditary diseases that are known to occur in certain cat breeds. These conditions warrant a modification to an anesthesia protocol in order to reduce the risk of adverse anesthesia-related effects. This article presents a partial list of medical conditions where the use of standard ketamine-based protocols is contraindicated.
Key words: anesthesia, cats, genetic diseases
Wstęp
W Polsce nadal najczęściej występują koty europejskie. Wynika to z faktu ich niekontrolowanego rozrodu oraz dużej populacji dziko żyjącej. Mimo to w ostatnich latach coraz więcej właścicieli decyduje się na koty rasowe. W gabinetach weterynaryjnych często spotyka się m.in. maine coony, persy oraz brytyjskie krótkowłose. Popularność kotów wynika najczęściej z ich wyglądu oraz charakteru. Swobodne przemieszczanie się między państwami Unii Europejskiej oraz łatwość migracji ludności i zwierząt po świecie spowodowały napływ zwierząt z różnych hodowli i linii genetycznych. Schemat znieczulenia, zwłaszcza iniekcyjnego, stosowanego u wszystkich kotów jako gatunku, może okazać się nieskuteczny lub wręcz śmiertelny dla zwierzęcia, u którego występuje anomalia genetyczna dotycząca na przykład metabolizmu danego anestetyku.
Większa świadomość właścicieli oraz powszechny dostęp do informacji zmuszają lekarzy weterynarii do konfrontacji własnych schematów znieczulenia z postępowaniem wymagającym uwzględnienia uwarunkowań genetycznych danej rasy. Jeśli lekarz weterynarii ma możliwość wykonania dodatkowych badań diagnostycznych w celu wyeliminowania podejrzenia obecności danej cechy uwarunkowanej genetycznie, powinien to zrobić. Gdy badania wykluczą występowanie przeciwwskazań, lekarz może wykorzystać rutynowo stosowany przez siebie schemat znieczulenia. W przeciwnym razie powinien dobrać schemat znieczulenia do ujawnionego zaburzenia. Jeśli natomiast lekarz nie ma możliwości całkowitego wykluczenia ewentualnych chorób genetycznych, ze względów bezpieczeństwa powinien założyć ich obecność. We wszystkich podanych przypadkach lepiej wyeliminować ryzyko niż narażać zwierzę na śmierć albo ciężkie powikłania po znieczuleniu.
