W 5-10% przypadków kamicy dróg moczowych u psów kamienie lokalizują się w nerkach i moczowodach. Najczęściej występują kamienie struwitowe (fosforany amonowo-magnezowe) i szczawiany wapnia, rzadziej moczany, krzemiany i kamienie cystynowe. Objawy są nieswoiste i trudno jest ustalić rozpoznanie na podstawie obrazu klinicznego. Na dodatek pierwsze objawy często wiążą się z zaawansowaną wtórną chorobą nerek. Zdarza się, że kamicę nerek i moczowodów rozpoznaje się przypadkowo w trakcie badań obrazowych wykonywanych w innym celu. Ostateczną diagnozę stawia się na podstawie badania RTG (w tym urografii dożylnej) i USG.

Kamienie lokalizujące się w nerkach często nie dają żadnych objawów chorobowych. Jeżeli wtórnie dochodzi do odmiedniczkowego zapalenia nerek, pojawia się gorączka, bolesność okolicy nerek lub całego brzucha, rzadziej krwiomocz i zaburzenia mikcji. Dalszy rozwój choroby doprowadza do zaniku miąższu nerkowego w wyniku zbliznowaceń pozapalnych i do przewlekłej niewydolności nerek z klinicznym obrazem mocznicy. Jeżeli dojdzie do zatkania moczowodu przez kamień, jego część bliższa i miedniczka rozszerzają się. Z czasem doprowadza to do zaniku miąższu i wodonercza. Jeżeli druga nerka pracuje prawidłowo, rzadko prowadzi to do azotemii. Obustronna niedrożność moczowodów skutkuje natomiast rozwojem ostrej niewydolności nerek.

Badanie rentgenowskie wykonane w dwóch projekcjach ukazuje przy kamicy wysycenie cienia na tle miedniczki nerkowej lub moczowodów. Najmocniej cieniują kamienie struwitowe i szczawiany wapnia. W badaniu USG kamienie dają cień akustyczny. Badanie to...