Małe zwierzęta
Rozpoznawanie ropni wewnątrzbrzusznych u małych zwierząt
dr n. wet. Kamila Glińska-Suchocka1
dr n. wet. Marcin Jankowski1
dr n. wet. Wojciech Atamaniuk2
dr hab. Krzysztof Kubiak1
dr n. wet. Jolanta Spużak1
lek. wet. Maciej Grzegory1
lek. wet. Jadwiga Bąkowska1
Pola Borusewicz3
Pod pojęciem ropnia wewnątrzbrzusznego (abscessus intraabdominalis) rozumie się ograniczony zbiornik ropy w rejonie uszkodzonej tkanki lub narządu, położonych w obrębie jamy brzusznej. Ze względu na lokalizację ropnie dzielimy na wewnątrzotrzewnowe, zaotrzewnowe oraz narządowe (najczęściej rozwijają się one w trzustce, wątrobie, śledzionie, nerkach, gruczole krokowym) (1, 4, 6, 7). W niektórych przypadkach ropnie mogą występować w wielu narządach jednocześnie.
Summary
Diagnosis of intra-abdominal abscesses in small animals
Intra-abdominal abscesses are a serious problem in veterinary medicine for dogs and cats, because in many cases, their course is impossible to predict, the diagnosis is often difficult, and the prognosis cautious. The etiology of intra-abdominal abscesses is very complex. They may arise as a result of perforation of the wall of the gastrointestinal tract (gastric ulcer, duodenal ulcer, necrosis of the intestinal wall, foreign body), cholecystitis, advanced malignancy or as a complication from abdominal surgery. The prognosis for abdominal abscesses depends on the age of the animal, clinical condition, location of the abscess, and above all, quick diagnosis and institution of treatment. Despite continuous advances in diagnosis and treatment, animal mortality associated with abdominal abscesses is still very high.
Key words: dog, abscess, peritoneum
Zazwyczaj ropnie są odgraniczone od tkanek i narządów jamy brzusznej poprzez torebkę zbudowaną z tkanki łącznej. Innymi elementami, które mogą budować torebkę ropni, są zrosty pozapalne, sieć, krezka oraz w niektórych przypadkach pętle jelit. Torebka ropnia uniemożliwia przedostanie się bakterii i ich toksyn do krwi, ale też przenikanie do jamy ropnia komórek układu odpornościowego, substancji odżywczych oraz leków. Jest ona słabo ukrwiona, przez co do wnętrza ropnia dostarczana jest bardzo mała ilość tlenu. W związku z tym przebiegające tam procesy są oparte na glikolizie beztlenowej. W konsekwencji prowadzi to do spadku pH i upośledzenia fagocytozy. Ropnie rozwijające się w jamie brzusznej mają różną wielkość i mogą zawierać od kilku mililitrów do kilku litrów ropy (1).
Ze względu na swoją budowę ropnie wewnątrzbrzuszne można podzielić na proste i złożone. Ropnie proste tworzą jedną jamę (w większości przypadków nie są połączone ze środowiskiem zewnętrznym, narządami jamy brzusznej lub guzami nowotworowymi), natomiast ropnie złożone mają kilka jam (często łączą się przetoką ze środowiskiem zewnętrznym, narządami jamy brzusznej lub guzami nowotworowymi).
