Transplantacja nerki to obecnie najbardziej zaawansowana metoda leczenia przewlekłej schyłkowej niewydolności nerek u ludzi. W lecznictwie weterynaryjnym praktyczne próby przeszczepiania nerki u psów do celów leczniczych (tzw. przeszczepy komercyjne) podjęto w USA na początku lat 90. XX wieku. W związku z narastającym w naszym kraju zainteresowaniem właścicieli zwierząt tą metodą leczenia niewydolności nerek u psów i kotów, postanowiliśmy podjąć próbę zastosowania transplantacji nerki u psa z przewlekłą niewydolnością nerek. Opisany przypadek dotyczy 2,5-letniego psa rasy owczarek niemiecki o imieniu Joker.

Pomysł przeszczepiania narządów pojawił się już w starożytności. W tradycji europejskiej za patronów transplantologii podaje się świętych braci Kosmę i Damiana, praktykujących medycynę na terenie Syrii w III wieku naszej ery. W czasach współczesnych pierwszą próbę przeszczepienia nerki podjął w roku 1902 Emerich Ullman (1881-1937), chirurg węgierski z Wiednia, który przeszczepił u psa jego własną nerkę na szyję, wykonując zespolenia naczyniowe. Przeszczepiona nerka pracowała przez kilka dni, wydzielając mocz. Jednak już w roku 1905 Alexis Carrel (1873-1944) i Claud Guthrine (1880-1963) zauważyli, że własna nerka przeszczepiona w inne miejsce pracuje długo, natomiast przeszczepiona innemu osobnikowi, szybko obumiera. W 1923 roku pojawiła się pierwsza publikacja dotycząca odrzucenia przeszczepu, której autorem jest C.S. Williamson. Od tego momentu zaczyna się zrozumienie konieczności immunosupresji, której celem jest przedłużenie funkcjonowania przeszczepionego narządu.

Pierwszy udany przeszczep nerki u człowieka w Polsce odbył się 26.01.1966 r. w Warszawie i został przeprowadzony przez prof. Jana Nielubowicza z Kliniki Chirurgicznej Akademii Medycznej we współpracy z zespołem prof. Tadeusza Orłowskiego z Kliniki...