Ubytek przegrody międzykomorowej (VSD – ventricular septal defect) występuje dość często u kotów, rzadziej u psów. Jest natomiast najczęstszą wadą wrodzoną serca w przypadku krów, lam i koni (2).

W zależności od umiejscowienia wyróżniamy cztery typy ubytków przegrody międzykomorowej:

1. Ubytek okołobłoniasty (podgrzebieniowy, podaortalny, perimembranosus) zlokalizowany jest w części błoniastej przegrody i może obejmować część mięśniową przegrody. Zazwyczaj brakuje całej części błoniastej, a ubytek rozciąga się do podstawy płatka zastawki aortalnej (3).

2. Ubytek typu kanału przedsionkowo-komorowego (napływowy, atrioventricular canal type ventricular septal defect), umiejscowiony pod zastawkami przedsionkowo-komorowymi, stanowi część składową kanału przedsionkowo-komorowego (3).

3. Ubytek podpłucny (nadgrzebieniowy, odpływowy, conal septal defect), umiejscowiony bezpośrednio pod zastawką tętnicy płucnej (3).

4. Ubytek mięśniowy (muscular ventricular septal defect), zlokalizowany w części mięśniowej przegrody, która to część tworzy w całości brzeg ubytku. Ubytki mnogie to najczęściej ubytki mięśniowe (3).

U zwierząt najczęściej występują ubytki okołobłoniaste umiejscowione bezpośrednio pod prawym i niewieńcowym płatkiem aorty od strony lewej komory. Od strony prawej komory znajdują się one w sąsiedztwie zastawki trójdzielnej (1).

Patofizjologia

Ubytki przegrody międzykomorowej dzielimy na trzy typy – małe, średnie i duże. O klasyfikacji ubytku decyduje jego wielkość oraz ilość krwi przepływającej przez niego w trakcie skurczu i rozkurczu serca. Ubytek uznajemy za duży, jeżeli jego pole p...