Czyraczyca odbytu jest przewlekłą i bolesną chorobą, dotykającą głównie owczarki niemieckie i ich mieszańce (1). Obecnie metodą leczenia z wyboru jest terapia farmakologiczna, która w wielu przypadkach jest bardzo skuteczna. Jest jednak długotrwała i kosztowna. Dodatkowo po odstawieniu leków bardzo często obserwuje się nawrót choroby. Alternatywną terapią jest leczenie chirurgiczne.

Wskazaniem do leczenia operacyjnego jest ciężka postać choroby (gdy zmiany obejmują ponad 50% tkanek okolicy odbytu), jej nawroty, nieskuteczność terapii farmakologicznej, a także sytuacja gdy właściciel nie jest w stanie podawać leków w domu. Postępowanie chirurgiczne jest konieczne, jeśli dojdzie do zwężenia odbytu, rozległego zwłóknienia okolicznych tkanek, przerwania ciągłości przewodu zatoki okołoodbytniczej oraz bolesnych parć. Całkowite wycięcie i usunięcie zmienionej chorobowo skóry, tkanki podskórnej, mięśni i powięzi oraz plastyka odbytu (całkowita anoplastyka) poprzedzona obustronnym usunięciem zatok okołoodbytniczych (sakulektomia) jest powszechnie stosowaną metodą chirurgicznego leczenia przetok okołoodbytniczych. W przypadku nawrotów choroby zalecane jest farmakologiczne leczenie przedoperacyjne przez dwa do czterech tygodni. Takie postępowanie istotnie zmniejsza objętość zmienionych chorobowo tkanek do wycięcia. Dodatkowo dzięki temu lepiej uwidocznione zostają zatoki okołoodbytnicze, co ułatwia ich całkowite usunięcie podczas zabiegu. W stanach przewlekłych czyraczycy odbytu zalecane jest badanie radiologiczne jamy brzusznej w celu wykluczenia wtórnej okrężnicy olbrzymiej (3). W niektórych przypadkach wskazana jest także biopsja, aby wykluczyć chorobę nowotworową i określić margines wycięcia tkanek zdrowych (3).