Lekarze weterynarii w swojej codziennej praktyce bardzo często stykają się z psami rasowymi. Niezwykle ważne jest więc dobre rozeznanie w chorobach najczęściej spotykanych w danej rasie, dziedzicznych wadach wrodzonych oraz skłonnościach rasy do określonych chorób.

Oryginalna nazwa rasy:

Deutsch Kurzhaar (krótkowłosy)

Deutsch Drahthaar (szorstkowłosy)

Deutsch Stichelhaar (ostrowłosy)

Deutsch Langhaar (długowłosy)

Kraj pochodzenia rasy:

Niemcy

Standard FCI:

nr 119 (wyżeł niemiecki krótkowłosy)

nr 98 (wyżeł niemiecki szorstkowłosy)

nr 232 (wyżeł niemiecki ostrowłosy)

nr 117 (wyżeł niemiecki długowłosy)

Klasyfikacja FCI:

Grupa VII: Wyżły

Sekcja 1: Wyżły kontynentalne

Użytkowość: Rasa podlega próbom pracy

Użytkowanie: Wszechstronny pies myśliwski

Pochodzenie rasy

Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) wyróżnia wśród wyżłów niemieckich cztery odmiany różniące się przede wszystkim okrywą włosową. Każda z nich zakwalifikowana jest jako oddzielna rasa, z osobnym wzorcem i osobnym numerem standardu. Są to: wyżeł niemiecki krótkowłosy, szorstkowłosy, ostrowłosy i długowłosy.

Historia pochodzenia tych ras jest różnie przedstawiana. Jedni uważają, że pochodzą one od hodowanych w XVII i XVIII wieku w Europie Południowej (Włochy, Francja, Hiszpania) psów tropiących i posokowców, a także od psów myśliwskich używanych do polowań z siecią na ptactwo oraz przy strzelaniu do ptaków w locie. Psy te, sprowadzone na tereny Niemiec i umiejętnie krzyżowane między sobą, dały w efekcie tzw. wyżła staroniemieckiego. Był to pies ciężkiej budowy, miał limfatyczną konstytucję, flegmatyczne usposobienie i powolne ruchy. Miał różną wielkość i różną szatę. Posługiwał się dolnym wiatrem i był ceniony w myślistwie.

Do tego psa na przełomie XIX i XX wieku hodowcy niemieccy dodali krew innych psów myśliwskich, głównie pointera, uzyskując psa lżejszego, szybszego i bardziej wielostronnego użytkowo, dzisiaj zwanego wyżłem krótkowłosym. Następnie, krzyżując go dalej z myśliwskimi psami ostrowłosymi, francuskimi gryfonami i pudelpointerem wyhodowano odmiany ostrowłosą, szorstkowłosą i długowłosą.

Historia pochodzenia tych ras i ich dalszego podziału na odmiany jest jednak dość zagmatwana i do dzisiaj nie do końca poznana, jako domieszek nowej krwi używano bowiem psów różnych ras. Dla hodowców liczyły się przede wszystkim walory użytkowe uzyskiwanego potomstwa, które rzeczywiście są do dzisiaj niezaprzeczalne. Nie dbano szczególnie o czystość wprowadzania krwi innych ras, a tym bardziej o dokumentowanie takich kojarzeń.