Temat numeru: ortopedia
Częściowe naderwanie więzadła krzyżowego doczaszkowego leczone metodą osteotomii poziomującej kości piszczelowej (TPLO) – analiza przypadków klinicznych
lek. wet. Krzysztof Zdeb1
lek. wet. Piotr Kowalczyk1,2
dr n. wet. Anna Kosiec-Tworus1
lek. wet. Agnieszka Gecewicz1
lek. wet. Anna Świerk1
prof. dr hab. Jacek Sterna3
prof. dr hab. Marek Galanty3
Zerwanie więzadła krzyżowego doczaszkowego to jedna z najczęstszych przyczyn kulawizn u psów. W mniej więcej 30% przypadków jest to zerwanie częściowe (naderwanie), a w pozostałych – całkowite (Bleedorn i wsp., 2011; Fuller i wsp., 2012). Zazwyczaj objawy pojawiają się nagle i mogą być związane z opisywanym przez opiekunów urazem mechanicznym. W większości przypadków choroba nie ma jednak charakteru urazowego i jest postępująca.
SUMMARY
Partial cranial crucial ligament rupture treated with Tibial Plateau Levelling Osteotomy (TPLO) – analysis of case reports
Examination of stifle instability caused by cranial cruciate ligament rupture is a crucial diagnostic step. Positive drawer and tibial compression tests are basic criteria in qualifying patients for surgery. Kinematic gait analysis studies have shown that instability is progressive (Taschman et al, 2004) and leads to inflammation and osteoarthritis with cartilage and meniscal damage (Messmer et al, 2001; Boudrieau, 2009). There are many cases with partial cruciate ligament rupture with synovitis and mild osteoarthritis and without clinical signs of instability. In untreated patients, this condition leads to progression of osteoarthritis, instability and meniscal damage (Hayes et al, 2010). Previous research has shown that early partial cruciate ligament rupture treated with TPLO without debridement of remnants of the ligament may reduce progression of OA, instability and late meniscal tears in comparison to cases with complete cranial cruciate ligament rupture (Hulse et al, 2010).
Key words: canine cruciate rupture, dog, stifle ultrasonography
Rozwojowi choroby towarzyszy zapalenie. Można przypuszczać, że towarzysząca choroba zwyrodnieniowa stawu nasila się równolegle z postępem uszkodzenia struktury więzadła i stopniową utratą jego właściwości mechanicznych. W badaniach cytologicznych mazi stawowej obserwuje się obecność pobudzonych komórek nabłonkowych i małych limfocytów.
Obecność tych ostatnich mogłaby sugerować podłoże autoimmunologiczne zapalenia. Więzadło krzyżowe jest bowiem strukturą wewnątrzstawową, od zewnątrz pokrytą cienką warstwą synowiocytów (Muir P., Hayashi K., 2017). Wynikające z uszkodzenia tej warstwy odsłonięcie kolagenu typu I może prowadzić do odpowiedzi komórkowej (limfocyty) i produkcji przeciwciał przeciw niemu. Wydaje się, że z czasem następuje dalsze uszkadzanie więzadła krzyżowego doczaszkowego, wynikające z nadmiernego napięcia mechanicznego nieuszkodzonej części tej struktury (Griffon, 2010).
