Potrójna osteotomia kości miednicy jest postępowaniem operacyjnym podejmowanym w leczeniu dysplazji stawów biodrowych młodych, szybko rosnących psów. Głównymi objawami klinicznymi są: kulawizna, ból i luźność stawów. Niedopasowanie między głową kości udowej i panewką widoczne jest w badaniu radiologicznym. U chorych psów niestabilność w stawie biodrowym prowadzi do rozwoju choroby zwyrodnieniowej i problemów z poruszaniem się. Potrójna osteotomia miednicy zwiększa przykrycie dogrzbietowe głowy kości udowej, zmniejszając lub całkowicie eliminując ból i luźność stawów, oraz zapobiega rozwojowi choroby zwyrodnieniowej.

Dysplazja stawów biodrowych (DSB) jest chorobą o złożonej etiologii i często występuje u psów oraz niektórych ras kotów (1, 4). Choroba ma podłoże genetyczne, ale ogromną rolę w rozwoju objawów klinicznych i ich nasileniu odgrywają czynniki środowiskowe (1, 3, 10). Nieleczona dysplazja stawów biodrowych przebiega z objawami zapalenia tych stawów, a konsekwencją jest choroba zwyrodnieniowa z upośledzeniem funkcji motorycznych zwierzęcia. Jednym z pierwszych objawów klinicznych dysplazji stawów biodrowych jest ich luźność, możliwa do stwierdzenia już w 30. dniu życia zwierzęcia (10). Pierwsze zmiany dotyczą włókien kolagenowych w więzadle głowy kości udowej. Uważa się, że te najwcześniejsze zmiany polegają na zwiększonej objętości wspomnianego więzadła oraz zwiększonej ilości mazi stawowej, co prowadzi do deformacji w budowie panewki i głowy kości udowej. Pierwsze radiologiczne zmiany w budowie stawu biodrowego mogą być uwidocznione w wieku siedmiu tygodni. Charakteryzują się nadwichnięciem oraz niedorozwojem dogrzbietowego brzegu panewki (10).

W chirurgicznym leczeniu choroby możliwości postępowania są różne i zależne od wielu czynników. Według niektórych autorów można tu wyróżnić postępowanie profilaktyczne, lecznicze oraz paliatywne. W każdym przypadku celem jest próba wyeliminowania ...