Gałka oczna węża różni się budową od gałki ocznej ssaków, a nawet niektórych gadów. Cechą najbardziej charakterystyczną dla węży jest brak powiek. U nich gałka oczna pokryta jest przezroczystą błoną powstałą przez zrośnięcie się powiek w życiu płodowym. W ten sposób powstaje pod nią zamknięta przestrzeń wypełniona wydzieliną z gruczołu Hardera. Gruczoł ten znajduje się za gałką oczną, a jego surowiczo-śluzowa wydzielina nawilża i chroni rogówkę. Błona okrywająca oko – tzw. okular (ang. spectacle), mimo że jest przezierna, ma bogato rozbudowaną sieć naczyń krwionośnych. Upraszczając, jest to skóra, która pełni funkcję ochronną dla gałki ocznej. Jednocześnie uniemożliwia przenikanie do niej leków stosowanych miejscowo w postaci kropli.

Podczas wylinki okular jest zrzucany, tak jak zewnętrzna, naskórkowa warstwa skóry. Prawidłowy przebieg linienia zależy od wilgotności, temperatury w terrarium, stanu odżywienia i kondycji ogólnej zwierzęcia. Bezpośrednio przed wylinką skóra węża oraz błona okrywająca oko matowieją, powodując osłabienie wzroku (pacjent może być agresywny). Stan taki trwa kilka dni (od dwóch do pięciu). Zarówno przez niedoświadczonych właścicieli węży, jak i lekarzy weterynarii niemających do czynienia z tymi gadami obraz oczu przed wylinką bywa mylony z zaćmą.

Najczęstszymi nieprawidłowościami związanymi z funkcjonowaniem okularu są:

• zatrzymanie wylinki na okularze
• urazy mechaniczne
• pseudowoloocze
• ropień pod okularem.