Dermatologia Psy

Czy istnieje konieczność antybiotykoterapii w każdym przypadku ostrego sączącego zapalenia skóry u psów?

31/08/2018

Praktyczna szkoła dermatologii

Czy istnieje konieczność antybiotykoterapii w każdym przypadku ostrego sączącego zapalenia skóry u psów?

lek. wet. Żaneta Listowska

Doktorantka

Przychodnia Weterynaryjna „Vita-Wet”, Mrągowo

Katedra Anatomii Zwierząt, Wydział Medycyny Weterynaryjnej UWM, Olsztyn

Ostre sączące zapalenie skóry, nazywane także ropno-urazowym zapaleniem skóry albo potocznie „hot-spot” („gorąca plama”), to jedna z najczęściej rozpoznawanych chorób dermatologicznych psów w okresie wiosenno-letnim. Rutynowe leczenie, wielokrotnie opisywane w literaturze naukowej, obejmuje między innymi ogólnoustrojowe podawanie antybiotyków o szerokim zakresie działania. Czy jest to postępowanie w pełni uzasadnione i czy można go uniknąć, stosując inny schemat leczenia?

Definicja

Ostre sączące zapalenie skóry to ogniskowy, ostry, wysiękowy stan zapalny skóry powstający wtórnie do jej samouszkodzeń. Czynnikiem indukującym uporczywe lizanie, drapanie albo ocieranie określonych obszarów ciała przez zwierzę jest odczuwany w tych miejscach świąd lub ból. „Hot-spot” pojawia się nagle i ma tendencję do szybkiego powiększania się (1, 4, 5, 10).

Etiologia

Nie istnieje pojedynczy czynnik etiologiczny odpowiadający za rozwój tej choroby. Wszystko, co powoduje świąd, pieczenie lub ból skóry, a tym samym prowokuje psa do drapania się, może skutkować rozwojem ropno-urazowego zapalenia skóry (5, 10). Do częstych czynników należą: inwazja pcheł lub innych ektopasożytów, nadwrażliwość na ukąszenia owadów, zapalenie zewnętrznych przewodów słuchowych, choroby zatok okołoodbytowych oraz kontaktowe zapalenie skóry (2, 4, 5, 10). Niekiedy zmiany na skórze pojawiają się w ciągu jednego lub kilku dni po strzyżeniu. Sugeruje to, że podrażnienie ostrzem maszynki również przyczynia się do wystąpienia „gorącej plamy” (4, 10). Szczególną predyspozycję do rozwoju choroby obserwuje się u psów o gęstych lub długich włosach, jak golden retriever, labrador retriever, chow chow, berneński pies pasterski czy owczarek niemiecki długowłosy. Wilgotne i gorące środowisko zewnętrzne, ulewne deszcze, a także częste kąpiele w naturalnych zbiornikach wodnych powodują nadmierne gromadzenie się wilgoci pod gęstą okrywą włosową i w konsekwencji macerację skóry, inicjującą rozwój stanu zapalnego. To tłumaczy sezonowość występowania choroby, która przypada na okres wiosny i lata (1, 2, 4, 5, 10).

Patogeneza

Pierwotny czynnik drażniący oraz mechaniczne uszkodzenia naskórka w szybkim tempie doprowadzają do rozwoju miejscowego stanu zapalnego. W konsekwencji pojawia się wysięk surowiczy oraz [...]

Objawy

Pierwszym objawem zauważanym przez właścicieli jest najczęściej wzmożone zainteresowanie psa określonym obszarem skóry, przejawiające się jej nagminnym wylizywaniem, wygryzaniem lub drapaniem. [...]

Lokalizacja

Zmiany mogą pojawić się na dowolnym obszarze skóry, najczęściej jednak jest to okolica policzków i głowy poniżej małżowin usznych, grzbietu, dobrzusznej strony [...]

Rozpoznanie

Rozpoznanie ustala się na podstawie objawów klinicznych i wywiadu dotyczącego czynników pierwotnych i predysponujących (2, 4). Warto wygolić włos dookoła zmiany w celu dokładnego [...]

Leczenie

Zalecenia dotyczące leczenia opisywane w literaturze obejmują między innymi ogólne stosowanie glikokortykosteroidów, na przykład deksametazonu (0,1 mg/kg m.c. s.c. jednorazowo), oraz antybiotyków [...]

Podsumowanie

Ostre sączące zapalenie skóry jest chorobą powszechnie spotykaną w praktyce weterynaryjnej. Pojawia się nagle, zawsze wtórnie, jako skutek samouszkodzeń, które doprowadzają do [...]