W artykule przedstawiono opis przypadku psa, który oprócz wrodzonej aplazji nerki miał również chłoniaka. W większości przypadków podstawowym objawem, który może wskazywać na obecność tego nowotworu, jest miejscowe lub uogólnione powiększenie węzłów chłonnych powierzchownych (limfadenomegalia, limfadenopatia). Nierzadko jednak proces chorobowy rozpoczyna się od zajęcia węzłów chłonnych, które nie są dostępne do oceny w trakcie podstawowego badania klinicznego (śródpiersiowe) lub których ocena jest trudna (krezkowe), albo zajęcia narządów wewnętrznych (wątroba, śledziona), szpiku kostnego bądź skóry. W tych przypadkach nagłe lub powoli postępujące osłabienie, duszność, kaszel, gorączka, uogólniona bolesność i bladość błon śluzowych powinny skłonić do uwzględnienia w rozpoznaniu różnicowym także chłoniaka.

Do Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów we Wrocławiu przyprowadzono owczarka niemieckiego, 10-miesięcznego niekastrowanego samca. Miesiąc wcześniej właściciele zgłosili się do innej lecznicy weterynaryjnej z powodu postępującego chudnięcia i zahamowania wzrostu psa. Wykonano badanie morfologiczne i biochemiczne krwi oraz badanie stanu równowagi kwasowo-zasadowej, pomiar ciśnienia krwi (178/76 mmHg) i badanie ultrasonograficzne. Pobrano mocz poprzez nakłucie pęcherza i wykonano jego badanie ogólne z UPC (stosunek białko/kreatynina w moczu) oraz posiew moczu.

Wyniki badania morfologicznego i biochemicznego krwi oraz równowagi kwasowo-zasadowej przedstawiono w tab. I. Wyniki badania ogólnego moczu nie odbiegały od normy. Posiew moczu nie wykazał wzrostu bakterii. W badaniu ultrasonograficznym stwierdzon...