BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Choroby zakaźne
Grzybice narządowe kotów – aktualne dane
prof. zw. dr hab. mgr Zdzisław Gliński
Przyczyną grzybic narządowych (głębokich albo układowych) kotów najczęściej są grzyby warunkowo chorobotwórcze, które występują powszechnie w środowisku zewnętrznym lub jako komensale skóry i błon śluzowych. U kotów, podobnie jak i u innych gatunków zwierząt, większość grzybic narządowych jest pochodzenia egzogennego.
Grzybice narządowe zwykle pojawiają się jako choroby wtórne. Ich rozwój jest ściśle związany z osłabieniem lub załamaniem odporności. Może ono być następstwem braku pełnej kompetencji immunologicznej u kociąt, zakażeń wirusowych i bakteryjnych powodujących immunosupresję (zakażenia koronawirusowe, zakażenia wirusem białaczki kotów bądź niedoboru immunologicznego kotów), silnych inwazji pasożytniczych, awitaminoz, długotrwałego stosowania leków przeciwbakteryjnych, hormonów kory nadnerczy i cytostatyków (24). U kotów pierwotne grzybice narządowe są groźnymi chorobami, pomimo że występują stosunkowo rzadko. Są one wywoływane przez bezwzględnie chorobotwórcze grzyby, takie jak Blastomyces, Histoplasma i Coccidioidomyces (12). Niektóre grzybice narządowe kotów stanowią problem epidemiologiczny i ze względu na charakter zoonotyczny powodujących je grzybów stwarzają zagrożenie dla zdrowia człowieka (5).
Blastomykoza
W Europie blastomykozę diagnozuje się coraz częściej, natomiast występuje ona stacjonarnie w USA, Ameryce Południowej, Japonii i Indiach. Atakuje głównie młode kocięta, ponieważ osiągają one pełną dojrzałość układu immunologicznego w wieku 10-12 tygodni. Przyczyną choroby jest grzyb pleśniowy Blastomyces dermatitidis (Macedinaceae), którego rezerwuarem jest gleba piaszczysta o kwaśnym odczynie i dużej wilgotności. Jest to grzyb dimorficzny – występuje w fazie micelialnej, która rozmnaża się bezpłciowo i tworzy konidia (2-10 µm), oraz w fazie drożdżowej, rozmnażającej się płciowo i produkującej owocniki (ascomata, 200-350 µm) z askosporami (1,5-2,0 µm).
Koty najczęściej zakażają się konidiami grzyba drogą inhalacyjną, rzadziej przez uszkodzoną skórę. Z płuc, które są pierwotnym miejscem namnażania grzyba, zakażenie może szerzyć się po całym organizmie przez naczynia krwionośne oraz limfatyczne i wywoływać zmiany w kościach, oczach i układzie nerwowym.
Objawy
Obraz kliniczny choroby jest zróżnicowany i zależy od lokalizacji (płuca, układ nerwowy, skóra, układ limfatyczny, narząd wzroku, kości, męskie narządy płciowe) oraz nasilenia procesu chorobowego. Zawsze występuje gorączka, utrata apetytu, silne o...