Podtorebkowe pseudocysty nerkowe powstają wskutek gromadzenia się płynu – zazwyczaj przesięku – pomiędzy torebką a miąższem nerki, jako rezultat choroby miąższu. Formowanie się pseudocyst może mieć miejsce w różnych stadiach niewydolności nerek. Usunięcie torebki nerki zazwyczaj eliminuje objawy kliniczne, ale nie zatrzymuje postępu choroby nerek. Rokowanie dla kotów, u których wytworzyły się pseudocysty nerkowe, zależy od stopnia zaburzeń czynności nerek w momencie rozpoznania.

Opis przypadku

Jedenastoletni domowy kastrowany kocur europejski o masie 9,4 kg pojawił się w naszej przychodni w celu dalszej diagnostyki i leczenia w związku z powiększeniem obu boków jamy brzusznej (ryc. 1). Pacjent był leczony w innej placówce, gdzie trafił miesiąc wcześniej z objawami wzmożonego pragnienia. Właściciel poinformował, że rozpoznano wówczas stan zapalny i kot dostawał antybiotyk oraz kroplówki podskórne przez trzy kolejne dni. Opiekun zgłosił się ze zwierzęciem do naszej placówki, gdyż zaniepokoiło go powiększenie boków ciała trwające 2-3 dni i zwiększone pragnienie u kota. Poza tym w domu zwierzę wykazywało lekką osowiałość, ale apetyt był zachowany, kot nie wymiotował, oddawał też prawidłowy kał i mocz.

W badaniu klinicznym stwierdzono różowe błony śluzowe, czas włośniczkowy 2 sekundy, znacznej grubości kamień nazębny, brak powiększenia węzłów chłonnych dostępnych do badania, napięcie ściany i powiększenie obrysu jamy brzusznej. Ze względu na agresywny charakter kota niemożliwe było dokładne omacanie jamy brzusznej. Mruczenie utrudniało osłuchiwanie płuc i serca, liczba uderzeń serca wynosiła 120/minutę. Kondycję oceniono na 4/5. Zdjęcia RTG jamy brzusznej w projekcji bocznej i strzałkowej uwidoczniły dwie duże, cieniujące, dobrze odgraniczone zmiany w dogrzbietowej części jamy brzusznej, odpowiadające powiększeniu nerek (ryc. 2a i b). Badanie ultrasonograficzne wykazało obecność aechogennego płynu okołonerkowego pod torebkami nerek (ryc. 3a i b). W badaniach biochemicznych krwi stwierdzono podwyższone stężenie mocznika (62 mg/dl, wartość referencyjna do 36 mg/dl), kreatyniny (5,2 mg/dl, wartość referencyjna do 2,4 mg/dl) i nieznacznie glukozy. Stężenie fosforu mieściło się w granicach normy, a w badaniu morfologicznym krwi nie wykazano odchyleń. Ciężar właściwy moczu pobranego za pomocą cystocentezy wynosił 1,016, bez zmian w badaniu fizykochemicznym.

Po obustronnej aspiracji płynu z przestrzeni okołonerkowych pod kontrolą USG możliwa była dokładna sonograficzna ocena nerek (ryc. 4a-d). Prawa nerka miała wymiary 4,37 × 2,98 cm, a lewa 4,12 × 3 cm. W obu nerkach stwierdzono zatartą strukturę kor...