Grasica jest gruczołem otoczonym torebką łącznotkankową, składającym się z płata piersiowego oraz parzystych płatów szyjnych. Położona jest w śródpiersiu doczaszkowym. Dogrzbietowo graniczy z żyłą główną doczaszkową oraz tchawicą. Jest silnie wykształcona u płodów i młodych zwierząt. U psów osiąga maksymalny rozmiar około 4.-5. miesiąca życia. Po ukończeniu przez zwierzę piątego miesiąca zaczyna ulegać powolnemu zanikowi, nigdy jednak nie jest on całkowity. W grasicy dojrzewają limfocyty T, które regulują immunologiczną odpowiedź komórkową (1).

Grasiczaki u psów są rzadko spotykanymi, najczęściej niezłośliwymi nowotworami (5). Wywodzą się z komórek nabłonkowych grasicy, ale w swojej budowie histologicznej zawierają również limfocyty. Mogą wystąpić u wszystkich ras psów, najczęściej jednak stwierdzane są u owczarków niemieckich w średnim wieku i starszych (6-9 lat) (1, 13). Lokalizują się głównie w przedniej części śródpiersia. Objawy towarzyszące grasiczakom zazwyczaj są nieswoiste i wynikają z ucisku na sąsiednie struktury. Obejmują kaszel, duszność i nietolerancję wysiłkową. Niekiedy dochodzi również do utraty masy ciała, regurgitacji, wymiotów, nadmiernego ślinienia się, posmutnienia, obrzęku głowy, szyi lub kończyn piersiowych. Grasiczakom mogą towarzyszyć zaburzenia związane z rozwojem zespołu paranowotworowego, takie jak niedokrwistość, trombocytopenia (2, 9), limfocytoza (3, 4), hiperkalcemia (8), złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy (10, 14), zapalenie wielomięśniowe, nowotwory niewywodzące się z grasicy (1) lub zapalenie mięśnia sercowego (9). Najczęstszym objawem paranowotworowym u psów jest nużliwość mięśni (myasthenia gravis) (1, 17). Grasiczaki mogą dawać przerzuty (7).

Celem pracy było przedstawienie opisu przypadku klinicznego grasiczaka u czteroletniego psa, samca rasy terier rosyjski.

Opis przypadku

Do Katedry Epizootiologii i Kliniki Chorób Zakaźnych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w Lublinie zgłoszono kastrowanego samca rasy terier rosyjski w wieku czterech lat, o masie ciała 45 kg. Głównymi powodami wizyty były: duszność nasilająca się po spacerze, posmutnienie, kaszel, niechęć do zabawy oraz epizody omdleń. Lekarz kierujący stwierdził stłumienie tonów serca po obu stronach klatki piersiowej. Nie wykazano przy tym patologicznych szmerów sercowych.

W badaniu klinicznym stwierdzono lekko zasinione błony śluzowe. Czas wypełnienia naczyń włośniczkowych wynosił trzy sekundy, a temperatura wewnętrzna 37,8°C. Pacjent miał zachowaną świadomość i wykazywał prawidłową reakcję na bodźce zewnętrzne. Uw...