Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoarthritis, OA) dotyczy najczęściej psów w średnim i starszym wieku. Charakteryzuje się powstaniem stanu zapalnego, który utrzymuje się przez długi czas i prowadzi do pogłębienia zmian zwyrodnieniowych chrząstki i tkanek miękkich. W konsekwencji pojawia się ból, zaburzenia czynności stawu i zmiany drugorzędne w stawach sąsiadujących. Niezależnie od tego, czy jest to proces pierwotny, czy wtórny, wynik końcowy choroby jest podobny. OA jest chorobą przewlekłą i postępującą. Zmiany zwyrodnieniowe nigdy nie ulegają regresji, dlatego leczenie polega głównie na łagodzeniu objawów klinicznych.

Zazwyczaj stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), które łagodzą większość objawów choroby. Z drugiej strony jednak powodują wiele skutków ubocznych i nie powinny być stosowane długotrwale. W związku z tym na popularności coraz bardziej zyskują suplementy stosowane w łagodzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej stawów, na przykład omawiany w tym artykule omułek zielonowargowy. W opisanym w dalszej części badaniu przedstawiono obserwacje kliniczne z zastosowania tego preparatu oraz jego wpływ na objawy OA.

Badanie przeprowadzono w warunkach klinicznych, w związku z tym nie było grupy kontrolnej, która nie była leczona lub otrzymywała placebo bez wiedzy właściciela. Ocena nie polegała na porównaniu grup pacjentów, ale na ocenie działania preparatu, wpływu na samopoczucie oraz utrzymywania się korzystnych efektów w długoterminowej terapii. Praca ma charakter obserwacji autora oraz właścicieli zwierząt i stanowi subiektywny pogląd na zagadnienie.

Materiały i metody

W badaniu ostatecznie wzięło udział 70 psów. Podzielono je na grupy ze względu na rasę, płeć, wiek i liczbę stawów objętych chorobą zwyrodnieniową. Brano również pod uwagę fakt, czy psy były leczone niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. Przebieg leczenia oraz dawki tych środków monitorowano w trakcie całego badania. Stosowano karprofen w dawce 4 mg/kg w fazie początkowej, potem dawkę zmniejszano do 2 mg/kg lub w niektórych przypadkach odstawiano całkowicie. Rodzaj leku wynikał z preferencji autora, a dawkowanie ustalane było zależnie od stanu klinicznego pacjenta.