Trutki na gryzonie są powszechnie dostępne i stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz zwierząt. Rodentycydy antykoagulacyjne są najczęstszą przyczyną zatruć u psów. Mechanizm działania tych substancji polega na blokowaniu funkcjonowania czynników krzepnięcia – II (protrombina), VII, IX i X. Najczęstszymi objawami klinicznymi są spontaniczne krwawienia, które mogą skutkować dusznością, posmutnieniem lub nietolerancją wysiłkową. W zaawansowanych przypadkach zatrucie kończy się śmiercią. Leczenie polega przede wszystkim na podaniu witaminy K1. Dodatkowo można stosować płynoterapię, tlenoterapię albo przeprowadzić transfuzję krwi lub świeżo mrożonego osocza (fresh frozen plasma – FFP).

Opis przypadku

Do przychodni skierowano 6-letnią niekastrowaną sukę mieszańca o masie około 25 kg, u której właściciele zaobserwowali posmutnienie, osłabienie, problemy z oddychaniem oraz krwawienie z pochwy. W wywiadzie ustalono, że pies był regularnie odrobaczany i szczepiony przeciwko chorobom zakaźnym. Ponadto ostatnio sukę pozostawiano na noc w garażu, gdzie mogła znajdować się trutka na gryzonie.

W badaniu klinicznym stwierdzono wylewy krwi pod skórą brzucha, uszu, języka, na twardówce oka (ryc. 1-4). Ponadto zaobserwowano znacznie przyspieszone tętno (160/min), zwiększoną liczbę oddechów (65/min), bladość błon śluzowych oraz obniżoną temperaturę ciała (37,2°C).

W badaniu ultrasonograficznym wykryto obecność umiarkowanej ilości płynu (prawdopodobnie krwi) w jamie opłucnej. Badanie morfologiczne i biochemiczne krwi potwierdziło niedokrwistość i małopłytkowość oraz obniżenie stężenia białka całkowitego, a także znaczny wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AST 10 000 U/l, przy normie do 45 U/l) i alaninowej (ALT 550 U/l, przy normie do 60 U/l). Postanowiono więc wykonać badanie krzepliwości. W tym celu pobrano krew na cytrynian sodu i wykonano oznaczenia czasu protrombinowego (PT – 35 s, norma do 15 s) i kaolinowo-kefalinowego (APTT – 70, norma do 45) – oba były wydłużone.

Wysnuto podejrzenie zatrucia rodentycydami antykoagulacyjnymi. Rozpoczęto leczenie płynami nawadniającymi, tlenoterapię oraz podano witaminę K1 (2,2 mg/kg s.c.). Podano leki przeciwbólowe. Niedokrwistość i małopłytkowość nie były nasilone, dlatego nie wykonano transfuzji, krew do przetoczenia w razie pogorszenia stanu pacjenta była jednak przygotowana.

Następnego dnia właściciele potwierdzili spożycie przez psa trutki na gryzonie zawierającej brodifakum. Dotychczasowe leczenie poskutkowało znaczną poprawą stanu ogólnego pacjenta. Kontynuowano terapię witaminą K1, zmniejszając dawkę do 1,1 mg/kg ...