Dermatologia Koty Psy

Otitis externa w gabinecie praktyka. Cz. I. Co należy wiedzieć?

04/10/2023

Dermatologia

Otitis externa w gabinecie praktyka. Cz. I. Co należy wiedzieć?

lek. wet. Joanna Bubak¹
lek. wet. Marta Miszczak²
Agnieszka Wieczorek³
Kamil Pluskota³

¹ Doktorantka, Katedra Patologii, Wydział Medycyny Weterynaryjnej, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Specjalistyczna Przychodnia „Interwet” we Wrocławiu
² Doktorantka, Zakład Chorób Zakaźnych Zwierząt i Administracji Weterynaryjnej, Katedra Epizootiologii z Kliniką Ptaków i Zwierząt Egzotycznych, Wydział Medycyny Weterynaryjnej, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Animal Behaviourist Supervisor (COAPE), behawiorysta Studium Kot (UW)
³ Studenci V roku, Wydział Medycyny Weterynaryjnej, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Studenckie Koło Naukowe EZA

Zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego jest częstym powodem wizyt w praktyce weterynaryjnej małych zwierząt. W związku z tym warto znać obraz tej jednostki chorobowej, a także możliwości diagnostyczne, jakie oprócz standardowego badania klinicznego daje nam badanie otoskopowe oraz cytologiczne.

Na początek szczypta teorii

Otitis externa to stan zapalny zewnętrznego przewodu słuchowego, który m.in. może być spowodowany uogólnionymi chorobami (na przykład atopią) lub miejscowymi zmianami, takimi jak obecność ciał obcych. Choroba może występować jedno- lub obustronnie. Przyczyny otitis externa dzieli się na pierwotne, do których należą zaburzenia dermatologiczne, alergie i predyspozycje rasowe, oraz wtórne, do których zaliczamy nadmierny wzrost bakterii (głównie Gram-dodatnich ziarniaków) oraz drożdżaków (zwłaszcza z rodzaju Malassezia) (2, 6, 7, 10). Inny podział zapaleń ucha zewnętrznego wyróżnia zapalenia ostre (trwające do 3-4 tygodni) oraz przewlekłe (ciągłe lub nawracające od przynajmniej 3 miesięcy) (11).

Wstęp do badania klinicznego

Badanie nie wymaga premedykacji. W przypadku zwierzęcia nerwowego warto zastosować „rozpraszacze uwagi”, takie jak przysmaki, komendy głosowe albo gestykulacja. Przy podejrzeniu obecności ciał obcych lub silnej bolesności małżowiny usznej istnieje konieczność badania w premedykacji. Ze względu na budowę anatomiczną przewodu słuchowego, który składa się z części pionowej i poziomej, nie ma ryzyka uszkodzenia błony bębenkowej w trakcie badania. Jeśli jest taka potrzeba, można przed przystąpieniem do właściwego badania wyczyścić przewód słuchowy i małżowinę uszną, a także usunąć włosy w celu uwidocznienia zmian (3, 4).

Jednostki chorobowe, które mogą być bezpośrednio związane z otitis externa i powinny być wzięte pod uwagę przy ustalaniu rozpoznania, to:

choroby pasożytnicze uszu, takie jak otodektoza i demodekoza
zaburzenia keratynizacji
młodzieńcze zapalenie tkanki podskórnej (cellulitis juvenilis) – u szczeniąt
choroby alergiczne
niedoczynność tarczycy
nowotwory
choroby autoimmunologiczne
obecność ciał obcych (6, 7, 11).

Wstęp do badania klinicznego

Badanie makroskopowe

Obraz kliniczny zapalenia różni się w zależności od jego etapu, postaci oraz stopnia zaawansowania zmian. Początkowo zapalenie może cechować się jedynie nieznacznym [...]

Badanie otoskopowe

Jest to nieodłączny element rozpoznawania zapalenia ucha zewnętrznego. Umożliwia ocenę naskórka, a także integralności błony bębenkowej. Ocena ta jest niezwykle istotna, lecz [...]

Badanie cytologiczne

Diagnostyka cytologiczna jest szybką metodą pozwalającą na określenie liczby oraz rodzaju komórek zewnętrznego przewodu słuchowego. Badanie to dostarcza najwięcej informacji pomocnych [...]

Podsumowanie

Problemy dermatologiczne, w tym zapalenie zewnętrznych przewodów słuchowych, są jedną z najczęstszych przyczyn konsultacji lekarskich w medycynie małych zwierząt. Zaproponowany przez autorów schemat postępowania [...]