Choroby układu moczowego są bardzo częstym powodem wizyt w gabinetach weterynaryjnych. Zwierzęta trafiają do lekarza weterynarii najczęściej z powodu objawów takich jak częstomocz, krwiomocz czy nietrzymanie moczu. Problemy urologiczne miewają charakter nawrotowy, a wprowadzenie profilaktyki oraz dietoterapii odpowiednich do choroby potrafi zminimalizować częstotliwość nawrotów oraz nasilenie objawów klinicznych. Niniejszy artykuł prezentuje analizę grupy losowo wybranych psów i kotów pod kątem najczęstszych przyczyn wizyt, występujących objawów klinicznych oraz rozpoznanych chorób urologicznych.

Dokonano analizy danych z ankiet internetowych wypełnionych przez lekarzy weterynarii zajmujących się urologią weterynaryjną. Do ankiet zebrano dane z kart medycznych losowo wybranych 111 zwierząt (66 psów i 45 kotów). Dane zostały opracowane statystyką opisową za pomocą programu Microsoft Excel przez Instytut Badań Rynku i Opinii Publicznej CEM. W ankiecie brano pod uwagę:

1) opis i charakterystykę zwierzęcia, informacje o żywieniu

2) przyczyny wizyty urologicznej, objawy kliniczne

3) zlecone badania

4) rozpoznanie

5) leczenie i profilaktykę

6) podsumowanie.

Wyniki ankiet zostaną osobno przedstawione dla psów i kotów z powodu dużych różnic w wykazywanych objawach oraz rozpoznaniu.

Jedno z pierwszych pytań w ankiecie dotyczyło drogi dotarcia do specjalisty. Co ciekawe, w przypadku pacjentów urologicznych zdecydowana większość właścicieli zwierząt trafiła do specjalisty dzięki skierowaniu przez innego lekarza (78,4%). Tylko co dziesiąty opiekun deklarował, że kierował się poleceniem znajomego. Podobnie często była to samodzielna decyzja opiekuna zwierzęcia.

Omówienie wyników

Charakterystyka populacji

Psy poddane analizie w znacznej większości (98,5%) były zwierzętami domowymi w średnim (4-6 lat) lub starszym wieku (7-10 lat). Liczba młodych psów oraz pacjentów silnie geriatrycznych była mniejsza. Rozkład płci oraz liczby zwierząt kastrowanych i niekastrowanych był mniej więcej równy (48,5%/51,5%). Wśród ras ujętych w analizie na czele znajduje się mieszaniec (16,7%), a zaraz za nim yorkshire terrier. Psów pozostałych ras było znacznie mniej (ryc. 1). Większość (72,7%) psów spędzała na zewnątrz od 30 minut do dwóch godzin, a co czwarty ponad dwie godziny dziennie. Liczba spacerów w ciągu dnia w dużej mierze uzależniona była od objawów ze strony układu moczowego. Prawie połowa psów (47,0%) wychodziła na spacery cztery do sześciu razy dziennie, co trzeci (34,8%) ponad sześć razy dziennie. Dwa do czterech razy dziennie wychodziło tylko 15,2% psów.