Czy na twojej liście rozpoznań różnicowych u wszystkich pacjentów z niewyjaśnioną niedokrwistością mikrocytarną znajduje się niedokrwistość z niedoboru żelaza? Dowiedz się, dlaczego powinieneś ją uwzględnić w takich przypadkach, jak rozpoznać przyczynę niedokrwistości oraz w jaki sposób leczyć pacjentów z niedoborem żelaza.

U zdrowych zwierząt 98% tlenu występuje w postaci związanej z hemoglobiną, a jego pozostała część jest rozpuszczona we krwi. Zawartość czterech atomów żelaza w każdej cząsteczce hemoglobiny zapewnia jej niezwykłą zdolność przenoszenia tlenu. Bez wystarczającego stężenia hemoglobiny dostarczanie tlenu do tkanek jest w dużym stopniu upośledzone.^1,2

Niedokrwistość, definiowana po prostu jako zmniejszenie masy czerwonokrwinkowej, może być wynikiem wielu różnych zaburzeń. Ogólnie, na podstawie etiologii, klasyfikuje się ją jako wynikającą z: a) utraty krwi, b) wzmożonego niszczenia krwinek czerwonych (hemolizy), c) niewystarczającej produkcji krwinek czerwonych (erytropoezy). Niedokrwistość z powodu niedoboru żelaza łączy dwie z powyższych kategorii, jest bowiem klasyczną przyczyną nieskutecznej erytropoezy, a jednocześnie z reguły spowodowana jest przewlekłą utratą krwi.

Objawy kliniczne

Objawy kliniczne niedokrwistości z niedoboru żelaza związane są ze zmniejszeniem masy czerwonokrwinkowej i zdolności przenoszenia tlenu. Jej początek może być trudny do wychwycenia. Przejawia się narastającą apatią, szybszym męczeniem się i nietolerancją wysiłkową pacjenta. W badaniu klinicznym błony śluzowe zwierzęcia z niedokrwistością z niedoboru żelaza są w różnym stopniu blade. Liczba uderzeń serca w spoczynku i liczba oddechów są podwyższone, czasami słyszalny jest również niewielkiego stopnia skurczowy szmer sercowy.