Ochwat wciąż budzi zainteresowanie naukowców, którzy podejmują intensywne badania w celu poszerzenia wiedzy o przyczynach, zapobieganiu i leczeniu tej choroby. Pojawiły się nowe, obiecujące projekty badawcze, mające pomóc w lepszym zrozumieniu tego zagadnienia.

W marcu 2013 roku „Daily Racing Form” informowało, że kilku lekarzy zajmujących się leczeniem koni poczyniło postępy w rozwiązaniu problemów ochwatu, badając wiele czynników doprowadzających do tej choroby. Kilku badaczy z University of Pennsylvania New Bolton Center, Hoof Diagnostic and Rehabilitation Clinic (HDRC) w Bryan w Teksasie oraz z innych instytucji badawczych nie ustaje w wysiłkach w tym kierunku.

„Wierzę, że uczyniliśmy duży krok w kierunku lepszego zrozumienia tej wieloczynnikowej choroby” – stwierdza James Orsini, DVM, DACVS, profesor chirurgii w New Bolton Center.

Techniki biologii molekularnej ciągle się rozwijają, powiększa się też zespół badaczy pracujących nad tym zagadnieniem. Jak twierdzi Rustin Moore, DVM, PhD, DACVS, kierownik badań klinicznych w Ohio State University College of Veterinary Medicine i autor publikacji „Laminitis Vision: 20/20 by 2020 – Conquer Laminitis by 2020”, ich celem jest pokonanie ochwatu do 2020 roku.

„Nie oznacza to, że ochwat będzie całkowicie wyeliminowany” – mówi Orsini, – „ale lepiej zrozumiemy złożoność choroby, tak że będziemy częściej zapobiegać wystąpieniu choroby u narażonych na nią koni, niż ją leczyć. Ciągle wyraźnie wzrasta liczba zwierząt, u których udało się zapobiec wystąpieniu ochwatu. Zamiast więc leczyć wiele z tych przypadków, które mają przewlekły przebieg i w niewielkim stopniu reagują na leczenie, wcześniej rozpoznajemy je i zapobiegamy chorobie. Taki jest nasz końcowy cel”.

Grupa badawcza

Kurt Hankenson, DVM, MS, PhD, kierownik zespołu prowadzącego badania nad chorobami koni w fundacji Deana W. Richardsona oraz profesor zajmujący się badaniami układu mięśniowo-szkieletowego i chirurgią ortopedyczną w New Bolton Center, pracuje nad mezenchymalnymi komórkami macierzystymi i regeneracją układu mięśniowo-szkieletowego. W swoich badaniach zajmuje się ochwatem na poziomie molekularnym.

Hankenson uzyskał dyplom na University of Illinois School of Veterinary Medicine i zajął się leczeniem koni. W związku z zainteresowaniami badawczymi zrezygnował jednak z praktyki klinicznej i dołączył do zespołu badawczego. Po uzyskaniu stopnia magistra w Purdue University w badaniach nad układem mięśniowo-szkieletowym, Hankenson przeszedł do University of Washington i tam pisał pracę doktorską. Jego pierwsze stanowisko w szkole medycznej University of Michigan – nie w szkole weterynaryjnej – związane było z ortopedią, z porównawczymi badaniami nad układem mięśniowo-szkieletowym.