Co jest najczęstszą przyczyną białkomoczu? Jak rozpoznać zaburzenie czynności kłębuszków nerkowych i jakie są najpopularniejsze metody leczenia?

Białko może się pojawić w rutynowym badaniu moczu z wielu różnych przyczyn. Przyczyny przednerkowe i zanerkowe można zwykle łatwo rozpoznać na podstawie wyników badania biochemicznego krwi oraz badania osadu moczu. Po wykluczeniu przyczyn przednerkowych i zanerkowych do ilościowej oceny białkomoczu nerkowego może posłużyć pomiar stosunku białko : kreatynina w moczu.

Za prawidłowy uważa się stosunek białko : kreatynina < 0,4. Najnowsze zalecenia sugerują, że stabilni pacjenci bez azotemii, u których stosunek białko : kreatynina wynosi < 2, mogą być ponownie zbadani po 2 tygodniach w celu stwierdzenia, czy parametr ten wzrósł, czy utrzymuje się na stałym poziomie. W przypadku pacjentów z azotemią, u których stosunek białko : kreatynina wynosi > 0,5, zaleca się dalsze badania i rozpoczęcie leczenia.¹

Postępowanie w przypadku pacjentów z białkomoczem nerkowym lub zapaleniem kłębuszków nerkowych polega na zmianie diety (najlepiej na dietę nerkową) oraz podawaniu kwasów tłuszczowych omega-3 i inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE).^2,3 Inhibitory ACE obniżają ciśnienie włośniczkowe w kłębuszkach nerkowych i zmniejszają utratę białka. U pacjentów z azotemią można zastosować benazepryl zamiast enalaprylu, oba leki są jednak dobrze tolerowane. Początkowa dawka obu leków wynosi 0,5 mg/kg m.c. doustnie raz dziennie. Jeżeli po czterech tygodniach stosunek białko : kreatynina w moczu nie ulega poprawie, można zwiększyć częstotliwość podawania do dwóch razy dziennie. Wskazane jest oznaczanie parametrów nerkowych w celu monitorowania ewentualnego nasilania się azotemii, do czego może dojść na skutek farmakoterapii lub rozwoju choroby nerek.

Po rozpoznaniu zapalenia kłębuszków nerkowych należy ustalić jego przyczynę. Zidentyfikowanie choroby wywołującej zapalenie umożliwia ograniczenie dalszego uszkadzania kłębuszków nerkowych, ale pierwotna przyczyna może być nieznana lub już nieobecna. Każda przewlekła stymulacja antygenowa może z czasem doprowadzić do uszkodzenia kłębuszków (np. choroba zakaźna, choroba immunopatologiczna, nowotwór). Nawet pozornie łagodne stany, takie jak przewlekłe zapalenie dziąseł, zapalenie żołądka lub choroby skóry, powinny być poddane leczeniu.⁴

U pacjentów z zaburzeniami czynności kłębuszków nerkowych częstym powikłaniem jest nadciśnienie. Nieleczone, może nasilić proces uszkadzania nerek. Inhibitory ACE stosowane samodzielnie nie są zbyt skuteczne w zwalczaniu nadciśnienia, dlatego też u pacjentów z ciśnieniem skurczowym > 170 mmHg do leczenia włącza się również amlodypinę.

Veterinary Medicine • Vol 105, No 10, October 2010, p. 466

Jennifer L. Garcia, DVM, DACVIM
konsultant z zakresu chorób wewnętrznych, Houston, Texas