W pierwszej części artykułu (WpD lipiec 2012) przedstawiłam schemat pomiarowy stosowany do określania stopnia ochwatu (ryc. 1) oraz jego zastosowanie w celu rozpoczęcia leczenia z matematycznego punktu widzenia. W tej części dokonuję przeglądu przypadków ochwatu III stopnia.

Charakterystyka

W ochwacie III stopnia nie obserwuje się zewnętrznych objawów patologicznych. Jedynie bolesność jest tak nasilona, że zwierzę przez większość czasu zalega.

W obrazie radiologicznym można zaobserwować:

• Kąt PA (kąt, który tworzy podstawa kości kopytowej z podłożem – palmar angle) jest równy 15 stopni lub więcej.
• HLZ (strefa rogu blaszkowego – horn laminar zone) może wynosić 25 do 30 mm.
• EP/CB (odległość od wyrostka wyprostnego do brzegu koronowego – extensor process/coronary band) jest podwyższona.
• Grubość podeszwy pod wierzchołkiem kości kopytowej (SDT) jest w dużym stopniu zmniejszona, podczas gdy jej grubość pod skrzydłami kości kopytowej zwiększa się wyraźnie.
• W obrębie tkanek miękkich na radiogramach w projekcji boczno-przyśrodkowej widoczna jest dezorganizacja listewek kopytowych i rogu podeszwowego, może też wystąpić cieniujący klin listewkowy.

Warstwa naczyniowa (uwidoczniona w trakcie wenografii) wykazuje następujące zmiany (pomimo pewnych kontrowersji co do przeprowadzania wenografii, dostarcza ona dodatkowych informacji):