Sympozjum w bieżącym numerze WpD obejmuje dwa ciekawe artykuły o hipotermii – zagadnieniu czasami chyba niedocenianym, ale o bardzo istotnym znaczeniu dla zdrowia i życia zwierzęcia. Przygotowując pacjenta do zabiegu, zawsze zwracamy uwagę na różne ważne parametry życiowe, badania dodatkowe czy techniki operacyjne, czasami mniej uwagi poświęcając w opiece pooperacyjnej komfortowi termicznemu pacjenta. W mojej praktyce zawodowej nic nie zwiastowało problemów w pewien pogodny jesienny poranek, kiedy po krótkotrwałej sedacji pacjent powrócił z temperaturą 36,6°C, słabo budząc się po dawce leku odpowiednio dobranej do jego masy ciała. Tak więc utrzymanie prawidłowej ciepłoty ciała powinno być jednym z priorytetów, nie tylko podczas rozległych zabiegów chirurgicznych, ale także w przypadku każdego, nawet drobnego zabiegu diagnostycznego lub ambulatoryjnego.

Utrzymanie normotermii jest jedną z najważniejszych funkcji autonomicznego układu nerwowego, a poważnym jej zaburzeniom towarzyszą zmiany adaptacyjne wielu procesów ustrojowych, mających za zadanie zapewnienie stałości środowiska wewnętrznego. Prawidłowe funkcjonowanie organizmu zależy od względnie stałej temperatury ciała, ponieważ szybkość reakcji chemicznych, w tym układów enzymatycznych różnych narządów wewnętrznych, zmienia się wraz z temperaturą. Do hipotermii może dojść przy całkowicie sprawnych mechanizmach termoregulacyjnych, gdy organizm jest narażony na działanie zimna w sposób uniemożliwiający świadomą obronę, lub z przyczyn wewnątrzustrojowych, na skutek niewydolności narządów biorących udział w procesie termoregulacji.