Czy powinniśmy obawiać się zakażenia wielolekoopornymi gronkowcami od naszych pacjentów i vice versa? W niniejszym artykule przedstawiono podstawowe informacje o metycylinoopornych szczepach gronkowców.

Od 15 lat leczenie ropowicy skóry u psów oraz innych zakażeń u małych zwierząt jest coraz trudniejsze z powodu pojawienia się wśród gronkowców szczepów antybiotykoopornych – metycylinoopornych Staphylococcus aureus (methicillin-resistant Staphylococcus aureus – MRSA), metycylinoopornych Staphylococcus pseudintermedius (methicillin-resistant Staphylococcus pseudintermedius – MRSP) oraz metycylinoopornych Staphylococcus schleiferi (methicillin-resistant Staphylococcus schleiferi – MRSS). Zakażenia MRSA są obiektem coraz większego zainteresowania opinii publicznej, dlatego też lekarze weterynarii powinni rozumieć naturę metycylinooporności i znaczenie zakażeń takimi gronkowcami zarówno u małych zwierząt, jak i u ich właścicieli.

W niniejszym, pierwszym artykule z dwuczęściowego opracowania podano informacje wyjaśniające naturę metycylinooporności i jej znaczenie w praktyce weterynaryjnej. Drugi artykuł poświęcony będzie sposobom rozpoznawania i leczenia skórnych zakażeń gronkowcami metycylinoopornymi, jak również procedurom umożliwiającym ograniczanie szerzenia się tego typu zakażeń.

Czym jest metycylinooporność

Metycylina jest beta-laktamowym lekiem przeciwbakteryjnym, wprowadzonym na rynek medyczny w latach 50. ubiegłego wieku. Ponieważ jest antybiotykiem względnie opornym na działanie beta-laktamazy, znalazła zastosowanie w zwalczaniu zakażeń gronkowcami penicylinoopornymi. Jednak już wkrótce po rozpoczęciu stosowania metycyliny zaczęły się pojawiać szczepy bakterii opornych na ten antybiotyk.

Metycylinooporność jest związana z wytwarzaniem przez bakterie nowej odmiany białka wiążącego penicylinę, oznaczanego skrótem PBP2a (penicillin-binding protein 2a), które uniemożliwia wiązanie się antybiotyków beta-laktamowych z bakteriami. Dlatego też szczepy bakterii metycylinoopornych są oporne na działanie wszystkich antybiotyków beta-laktamowych (penicylin, cefalosporyn i karbapenemów), a często także na działanie antybiotyków należących do innych grup.^1,2 Białko PBP2a jest kodowane przez gen mecA, zlokalizowany w tzw. mobilnych gronkowcowych kasetach chromosomalnych mec (staphylococcal casette chromosome mec, SCCmec).

Laboratoryjne rozpoznawanie szczepów MRSP polega na badaniu oporności bakterii na oksacylinę – antybiotyk podobny do metycyliny, ale ze względu na większą stabilność bardziej od niej przydatny do celów diagnostycznych.1,2 Natomiast przy wykrywaniu...