BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
13/03/2018
Badania żywieniowe przeprowadzane na psach sportowych w stosunkowo niewielkim stopniu dotyczą składników mineralnych. Niemniej jednak ich prawidłowa podaż jest równie ważna jak prawidłowa podaż wszystkich pozostałych składników pokarmowych. Spośród pierwiastków zawartych w pokarmie kluczowe znaczenie mają zwłaszcza wapń i fosfor. Dobrej jakości suche karmy komercyjne przeznaczone do żywienia psów aktywnych zawierają około 0,9-1,5% wapnia i około 0,7-1,1% fosforu. Ważna jest nie tylko bezwzględna zawartość tych dwóch pierwiastków, ale również ich wzajemny stosunek ilościowy, który waha się od 1,2 : 1 do 1,5 : 1.
Optymalna podaż wapnia i fosforu ma na celu ograniczenie negatywnego wpływu intensywnego wysiłku fizycznego na tkankę kostną. Wysiłek fizyczny powoduje mikrouszkodzenia kości. Ich liczba wzrasta wraz z nasileniem intensywności i czasem trwania wysiłku. Mikrouszkodzenia te mogą powodować osłabienie kości (23, 32). Dobrej jakości suche karmy komercyjne dla psów aktywnych charakteryzują się odpowiednią zawartością wapnia. Jednak pokarm przygotowywany w domu, oparty w głównej mierze na mięsie, często jest niedoborowy w wapń. Dlatego stosując w żywieniu psów tego rodzaju pokarm, należy rozważyć podawanie dodatków wapnia (11). Trzeba jednak pamiętać, że zbyt duża podaż tego składnika w żywieniu szybko rosnących szczeniąt dużych ras zwiększa ryzyko aseptycznej martwicy kostno-chrzęstnej (osteochondritis dissecans – OCD). Dodatkowym czynnikiem ryzyka są ćwiczenia fizyczne nadmiernie obciążające układ kostno-stawowy (29).
Dużą uwagę należy zwrócić na sód, którego wydalanie wraz z moczem zwiększa się na skutek wysiłku fizycznego (9). Zwiększone wydalanie sodu, a także zbyt niska zawartość tego pierwiastka w dawce pokarmowej mogą doprowadzić do hiponatremii u psów zaprzęgowych pokonujących duże dystanse (13). Obniżone stężenie sodu w surowicy krwi częściej obserwuje się u psów, które nie ukończyły biegu (15). Spoczynkową hiponatremię, spowodowaną przypuszczalnie stosowaniem hipotonicznych płynów podczas treningów, obserwuje się również u 20% psów uprawiających agility (5, 27).
Do składników mineralnych, które ze względu na pełnione funkcje zasługują na szczególną uwagę w żywieniu psów sportowych, należą również potas, magnez, selen, cynk, miedź, mangan i żelazo. Potas, wraz z sodem, ma kluczowe znaczenie w regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Magnez, który jest kofaktorem wielu enzymów, uczestniczy w różnych procesach metabolicznych. Reguluje między innymi metabolizm tkanki kostnej i przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Selen, cynk, miedź i mangan wpływają na prawidłowe funkcjonowanie enzymatycznego układu antyoksydacyjnego. Zapobiegają tym samym nadmiernemu zwiększeniu się zawartości reaktywnych form tlenu, indukowanemu wysiłkiem fizycznym. Selen wchodzi w skład peroksydazy glutationowej (GPx), miedź i cynk są kofaktorami miedziowo-cynkowej dysmutazy ponadtlenkowej (Cu/Zn-SOD), natomiast mangan – manganowej dysmutazy ponadtlenkowej (Mn-SOD). Dodatkowo miedź, wraz z żelazem, uczestniczy w procesie fosforylacji oksydacyjnej, a także w syntezie hemoglobiny i mioglobiny (3, 8, 30). Z tych względów w żywieniu psów sportowych należy unikać niedoborów tych pierwiastków, podobnie jak wszystkich pozostałych składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Dostarczenie psom sportowym odpowiedniej ilości białka, witamin i składników mineralnych jest jednym z kluczowych czynników żywieniowych wpływających na osiągane wyniki. Niezmiernie ważna jest również suplementacja związków, które w naturalnych pokarmach występują w zbyt małych stężeniach, aby zaspokoić zwiększone zapotrzebowanie nie tylko chartów wyścigowych i psów zaprzęgowych, ale także psów trenujących agility. Te aspekty żywienia psów sportowych zostaną przedstawione w czwartej części artykułu.
Pierwsza część artykułu ukazała się w MW 4/2011, a druga w MW 8/2011.