Wskazane jest podanie miejscowo glikokortykosteroidów (1% prednizolon lub 0,1% deksametazon) w postaci kropli 4-6 razy dziennie. Przy współistniejącym zapaleniu błony naczyniowej należy podawać 1% atropinę w kroplach co 8 godzin przez pierwsze 3-5 dni (przy złej tolerancji tego leku przez kota ze względu na jego gorzki smak można zastosować 1% tropikamid). Atropina rozszerza źrenicę, zmniejszając ryzyko zrostów, oraz działa cykloplegicznie – poraża mięsień rzęskowy i znosi związany z tym ból. W trakcie resorpcji wylewów krwi należy kontrolować ciśnienie wewnątrzgałkowe, aby przeciwdziałać rozwojowi wtórnej jaskry. Przy wzroście ciśnienia wskazane jest wdrożenie inhibitorów anhydrazy węglanowej (dorzolamid w preparacie Cosopt 2-3 razy dziennie po 1 kropli). Niewskazane jest podawanie leków niesteroidowych przeciwzapalnych zarówno miejscowo, jak i ogólnie ze względu na zmniejszanie przez nie krzepliwości krwi i ryzyko dalszych wynaczynień.
Przy masywnych wylewach do komory ciała szklistego trwających krócej niż 72 godziny można zastosować tkankowy aktywator plazminogenu (tPA). Jest to swoista serynowa prokinaza, biorąca udział w aktywacji plazminogenu do plazminy niemal wyłącznie w obecności włóknika. Poprzez iniekcję do komory ciała szklistego wprowadza się 50 µg tPA. Doprowadza to do rozpuszczenia skrzepu krwi oraz usunięcia nadmiaru włóknika, który może przyczyniać się do tworzenia blizn niszczących siatkówkę. Jeśli wystąpi przedarciowe odklejenie siatkówki, leczenie nie jest skuteczne i oko pozostaje ślepe. Jednak odwarstwienie pęcherzowe siatkówki (najczęściej występujące u kotów w przebiegu nadciśnienia) może być w początkowej fazie poddane leczeniu farmakologicznemu. W takiej sytuacji po wdrożeniu leczenia choroby podstawowej można stosować doustnie prednizolon w dawce 1-2 mg/kg 1-2 razy dziennie. Gdy stan kliniczny pacjenta ulegnie poprawie, można stopniowo zmniejszać dawkę leku, pamiętając o tym, że terapia może niekiedy trwać kilka tygodni.
Podsumowanie
Rokowanie u kotów z okulistycznymi objawami nadciśnienia jest ostrożne, nierzadko dochodzi do pełnej utraty zdolności widzenia. Dlatego niezmiernie ważna jest współpraca właściciela kota z lekarzem weterynarii i uzmysłowienie właścicielowi, z jak trudnym problemem mamy do czynienia. Nie jest znana optymalna wartość ciśnienia tętniczego krwi u kotów leczonych na nadciśnienie. Zaleca się, żeby w ramach profilaktyki powikłań okulistycznych utrzymywać ciśnienie skurczowe krwi na poziomie mniejszym niż 165 mmHg. Jednak kluczem do sukcesu jest terapia dostosowana indywidualnie dla każdego pacjenta. Objawy okulistyczne są indywidualne dla każdego kota i ściśle związane ze stopniem nadciśnienia. Stąd konieczne jest zastosowanie wszystkich elementów postępowania diagnostycznego i terapeutycznego u kotów z okulistycznymi objawami nadciśnienia. Pozwoli to na zastosowanie najlepszej kombinacji terapii. Regularne kontrole okulistyczne są niezbędne dla uzyskania długotrwałych efektów leczenia i zapobiegania trwałej utracie zdolności widzenia przez kota.
