Małe zwierzęta
Zatorowość płucna u kota jako powikłanie zapalenia dróg oddechowych i ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej
lek. wet. Robert Pasławski1
lek. wet. Adrian Janiszewski2
lek. wet. Maciej Staszczyk2
prof. dr hab. Piotr Ziółkowski3
Zatorowość płucna u kotów, pomimo że jest rzadką chorobą, ma duże znaczenie kliniczne, ponieważ zwykle powoduje ciężką, zagrażającą życiu niewydolność oddechową. Najczęściej wymienianymi przyczynami zatorowości płucnej u kotów są: choroba nowotworowa, stany zapalne nerek, płuc i opon mózgowych. Objawy kliniczne zazwyczaj są ciężkie i nieswoiste – apatia, utrata apetytu, nasilająca się duszność (3). Słowa użyte do opisu objawów w tym wypadku nie oddają rzeczywistości, ponieważ stan zwierzęcia zwykle jest poważny, a objawy wynikają ze znacznej nietolerancji wysiłkowej, nawet w zakresie zabezpieczenia podstawowych funkcji życiowych.
Summary
Pulmonary embolism as a complication of airway inflammation and interatrial septal defect
Pulmonary embolism is a severe disease. The diagnosis requires the cooperation of many professionals, because of lack of certain diagnostic procedures and a difficult treatment. Treatment is rarely successful and often has a fatal outcome. Congenital cardiac anomaly can predispose to that disease.
Key words: thromboembolic complication, cat, congenital disease, lung
Opis przypadku
Do pracowni kardiologicznej Kliniki Psów i Kotów Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu została skierowana kotka rasy maine coon w wieku 2,5 roku z powodu silnej duszności i pogarszającego się stanu ogólnego. Z opisu przebiegu choroby i leczenia wynikało, że objawy duszności pojawiły się nagle trzy tygodnie wcześniej. Towarzyszyło im ślinienie się i apatia. W badaniu klinicznym stwierdzono wówczas różnorodne szmery oddechowe i rzężenia. Lekarz podejrzewał obrzęk płuc nieznanego tła. Zastosowano tlenoterapię i furosemid w dawce 60 mg na zwierzę. Terapię kontynuowano przez dwa kolejne dni, ale nie udało się uzyskać poprawy stanu klinicznego.
Wykonano badanie echokardiograficzne, w którym stwierdzono poszerzenie jam serca. Zmiany osłuchowe w płucach utrzymywały się. Wykonano badania krwi, które ujawniły leukocytozę (23,9 G/L). Pozostałe parametry morfologiczne i biochemiczne (GPT, fosfataza zasadowa, amylaza, lipaza, mocznik, kreatynina, albuminy, globuliny, jony: Cl-, K+, Na+) pozostawały w granicach wartości referencyjnych. Temperatura wewnętrzna ciała była obniżona do 37,2°C. Podjęto decyzję o dołączeniu do leczenia antybiotyków (enrofloksacyna i cefaleksyna) oraz glikokortykosteroidu (deksametazon).
Następnego dnia duszność nieznacznie się zmniejszyła, ale kot nadal nie przyjmował pokarmu, wobec czego, oprócz kontynuacji dotychczas stosowanych leków, podano mu dodatkowo podskórnie 100 ml 0,9% NaCl z 5% glukozą. Leczenie kontynuowano przez tyd...
