Niewydolność serca jest jednym z ważnych problemów medycyny weterynaryjnej. Wcześnie rozpoznana choroba może być zazwyczaj skutecznie ograniczana za pomocą farmakoterapii. Natomiast duże trudności sprawia leczenie pacjentów w bardziej zaawansowanych fazach choroby. Na ogół konieczne jest podawanie wielu leków, których działanie ogranicza się najczęściej do łagodzenia objawów niewydolności serca. Marzeniem każdego kardiologa jest odkrycie terapii bardziej skutecznej, tzn. regenerującej uszkodzony mięsień sercowy.

Wielkie nadzieje wzbudziła w ostatnich latach możliwość zastosowania komórek macierzystych do tego właśnie celu. Lawinę badań nad możliwościami zastosowania komórek macierzystych i progenitorowych (czyli komórek pośrednich pomiędzy komórkami macierzystymi zdolnymi do różnicowania się w różne tkanki a komórkami już zróżnicowanymi w daną tkankę) zapoczątkował artykuł Orlic i wsp. z 2001 roku w czasopiśmie „Nature” (12).

Komórki macierzyste mają specyficzne cechy: są niezróżnicowane, mają zdolność do samoodtwarzania się, dają identyczne klony i mają bardzo szerokie zdolności do różnicowania się.