Dziesięć najczęstszych nowotworów u psów w Polsce

Histiocytoma

Histiocytoma to niezłośliwy nowotwór skóry, najczęściej występujący u psów młodych, aczkolwiek rozpoznaje się go u psów w każdym wieku. Histiocytomy przeważnie stwierdza się na głowie, rzadziej na dalszych odcinkach kończyn bądź innych okolicach ciała. Rozpoznanie ustala się zazwyczaj na podstawie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (ryc. 10), natomiast pierwsze podejrzenie nasuwa się, gdy u psa w wieku poniżej dwóch lat obserwujemy wyłysiałe guzki skórne, szczególnie w okolicy głowy. Histiocytomy ulegają spontanicznej regresji, zwykle po kilku tygodniach lub miesiącach. W bardzo rzadkich przypadkach obserwuje się złośliwą formę tego guza z powstaniem przerzutów.

Kostniakomięsak

Kostniakomięsak jest najczęstszym nowotworem kości u psów. Zazwyczaj dotyczy kości długich szkieletu obwodowego (75% przypadków) u psów ras dużych i olbrzymich. Typowe lokalizacje kostniakomięsaka to przynasady kości długich, z czego kończyny piersiowe (przynasada dalsza kości promieniowej i bliższa kości ramiennej) dotknięte są dwa razy częściej niż kończyny miedniczne [przynasada dalsza kości udowej (ryc. 11) oraz przynasada bliższa kości piszczelowej]. Nowotwór zwykle rozpoznawany jest u psów w wieku 7-8 lat, odnotowuje się jednak również przypadki u psów pomiędzy 1. a 2. rokiem życia. Mikroprzerzuty do płuc (niewidoczne gołym okiem) występują w ponad 90% przypadków w momencie rozpoznania. Rozpoznanie ustala się na podstawie zmian widocznych na zdjęciu rentgenowskim kości w wyżej wymienionych lokalizacjach (ryc. 11), a potwierdza je za pomocą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej lub biopsji kości z użyciem igły Jamshidi.

Leczeniem z wyboru jest amputacja kończyny. Wykonanie biopsji przed zabiegiem amputacji nie jest konieczne, o ile zmiany w kościach są wyraźne i dotyczą charakterystycznych wyżej wspomnianych lokalizacji. Jeśli po zabiegu nie podejmie się chemioterapii, średni czas przeżycia wynosi 3-6 miesięcy. Jeżeli natomiast po amputacji poda się pacjentowi chemioterapeutyki (karboplatyna, doksorubicyna), średni czas przeżycia wydłuża się do 8-14 miesięcy. W przypadkach kiedy amputacja nie jest możliwa, pacjenta można poddać radioterapii. U ponad 80% pacjentów w ciągu kilku dni dochodzi wówczas do zmniejszenia bólu i poprawy samopoczucia. W zagranicznych ośrodkach wykonuje się również radykalny zabieg chirurgiczny z zachowaniem kończyny, najczęściej w przypadkach nowotworu kości promieniowej.

Nadziąślaki

Nadziąślaki są łagodnymi guzami występującymi w jamie ustnej psów, najczęściej starszych i należących do ras krótkoczaszkowych (ryc. 12). Wyróżnia się nadziąślaki włókniste, kostniejące, które na ogół są uszypułowane i przy których zazwyczaj nie dochodzi do naciekania kości, oraz nadziąślaki akantotyczne, które mogą przypominać inne złośliwe nowotwory jamy ustnej psów i naciekać kości żuchwy czy szczęki. Większość nadziąślaków nie powoduje żadnych objawów klinicznych, natomiast w późniejszych stadiach przy zaawansowanym wzroście można obserwować takie objawy jak nadmierne ślinienie, nieprzyjemny zapach, obecność krwi w jamie ustnej albo nawet problemy z pobieraniem pokarmu. Przy nadziąślakach włóknistych lub kostniejących wystarczy resekcja marginalna, natomiast przy nadziąślakach akantotycznych warto wykonać badanie obrazowe, na przykład tomograficzne, w celu wykluczenia naciekania kości i konieczności jej usunięcia (ryc. 13). W przypadku braku odpowiedniego marginesu przy resekcji chirurgicznej ryzyko wznowy jest wysokie.