Ośmiomiesięczny kot rasy europejskiej krótkowłosej, o masie ciała 3,2 kg, został przyjęty do kliniki ELWET z objawami lewostronnej zastoinowej niewydolności serca po kastracji przeprowadzonej tego samego dnia w innej lecznicy.

W momencie przyjęcia do kliniki pacjent wykazywał duszność (oddechy ze wsparciem tłoczni brzusznej). Częstotliwość oddechów wynosiła około 60/min. Zwierzę w momencie badania przyjmowało postawę ulgową ułatwiającą oddychanie. Tętno było regularne, o słabym napięciu, częstotliwość pracy serca wynosiła 201 uderzeń na minutę. Błony śluzowe dostępne do badania były wilgotne, bladoróżowe, czas włośniczkowy (CRT – capillary refill time) wynosił około 2 sekund. Temperatura ciała wynosiła 37,1°C. Węzły chłonne dostępne do badania były niepowiększone.

W badaniu osłuchowym stwierdzono wyraźne obustronne trzeszczenia nad polami płucnymi, sugerujące obrzęk płuc. Dodatkowo słyszalny był szmer skurczowo-rozkurczowy o natężeniu 4/6 według skali Levine’a po lewej stronie mostka w okolicy koniuszka serca.

Wykonano badanie RTG klatki piersiowej w projekcji grzbietowo-brzusznej (DV – dorsoventral). Uwidoczniono poszerzenie żył płucnych, powiększenie sylwetki serca oraz rozsiany, niejednolity odczyn pęcherzykowo-śródmiąższowy – zmiany świadczące o obrzęku płuc w związku z niewydolnością lewokomorową. W badaniu USG klatki piersiowej stwierdzono po obu stronach obecność wielokrotnych tzw. linii B na różnych wysokościach pól płucnych, potwierdzających obrzęk płuc.

Ze względu na przebyty w tym samym dniu zabieg kastracji zdecydowano się na łagodną sedację pacjenta za pomocą butorfanolu w dawce 0,1 mg/kg m.c. Z uwagi na obrzęk płuc podano diuretyk pętlowy – furosemid w dawce 4 mg/kg m.c. dożylnie.

Kot został umieszczony w klatce tlenowej o kontrolowanej atmosferze i temperaturze. Podawano mu w ciągłym wlewie dożylnym pod kontrolą pompy infuzyjnej furosemid w dawce 0,25 mg/kg m.c./godz. Po mniej więcej dwóch godzinach stwierdzono stabilizację stanu pacjenta. Częstotliwość oddechów wynosiła 31/min. Temperatura ciała była w normie, zwierzę nie przyjmowało pozycji ulgowej.