Trzecia część cyklu „Jak czytać wyniki badania morfologicznego krwi?” jest praktycznym podsumowaniem dwóch wcześniejszych, dotyczących układu czerwonokrwinkowego, białokrwinkowego i płytkotwórczego (pierwsza część artykułu ukazała się w MW 12/2021, a druga w MW 6/2022). Autorzy na podstawie wybranych przypadków przedstawią możliwości, które daje dogłębna analiza wydruku. Ta część oparta jest na wynikach z analizatora Procyte DX, który zapewnia więcej możliwości i analizuje większą liczbę parametrów niż inne analizatory dostępne na rynku. Jako hybryda wykorzystuje on zarówno metodę cytometrii przepływowej, jak i impedancji, co pozwala uniknąć błędów innych analizatorów.

Opierając się na dwóch poprzednich częściach artykułu, wydruk należy podzielić na następujące części: układ czerwonokrwinkowy, układ białokrwinkowy i układ płytkotwórczy. Każdą z nich powinno się przeanalizować, nawet jeżeli wynik wydaje się prawidłowy. Wszystkie elementy krwi tworzą nierozerwalną całość i tak też trzeba interpretować wynik morfologii (1, 2).

Przypadek 1

Pacjent

Pacjentem był pies samiec, kastrat w wieku pięciu lat (ryc. 1), adoptowany ze schroniska. Brak było informacji o szczepieniach.

Historia

Od kilku dni występował brak apetytu, dzień wcześniej biegunka, w dniu wizyty wymioty. Uzyskano dodatni wynik testu w kierunku antygenu parwowirusa (CPV-2) w kale. Wykonano dwa badania morfologii krwi w odstępie tygodnia (ryc. 2 i 3).

W pierwszym badaniu parametry czerwonokrwinkowe były podwyższone, przypuszczalnie z powodu odwodnienia. Obniżona była średnia objętość krwinek czerwonych (MCV) i hemoglobina retikulocytowa (RETIC-HGB). Obniżenie MCV, czyli mikrocytoza, towarzyszy często niedokrwistościom z niedoboru żelaza. U opisywanego pacjenta niedobór mógł wynikać z niedożywienia, ale też być skutkiem utraty krwi z kałem w przebiegu parwowirozy. Drugi wspomniany parametr to hemoglobina retikulocytowa, która jest miarą średniej ilości hemoglobiny w retikulocytach. Wyrażana jest w pikogramach. Odzwierciedla dostępność żelaza do rozwoju czerwonych krwinek. Ze względu na krótki czas trwania retikulocytów (3-4 dni) stężenie hemoglobiny w retikulocytach zmniejsza się w przypadkach niedokrwistości spowodowanej utratą krwi lub stanami zapalnymi. Niska dostępność żelaza prowadzi do zmniejszenia RETIC+HGB. U opisywanego pacjenta najbardziej prawdopodobny był bezwzględny niedobór żelaza.

Interesujące przesunięcia widoczne były w układzie białokrwinkowym. WBC, czyli liczba leukocytów w mikrolitrze, była znacznie obniżona. Jest to objaw charakterystyczny dla parwowirozy psów, u których CPV-2 namnaża się w komórkach szpiku (3). Szcze...