02/02/2024
System Phovia nie był testowany na zwierzętach ciężarnych oraz karmiących. Powstająca w trakcie naświetlania energia fluorescencyjna penetruje skórę tylko na głębokość 6 mm, dlatego nie wydaje się, żeby w tych przypadkach wywierała ona szkodliwy wpływ.
Pierwszym krokiem jest przygotowanie żelu i skóry pacjenta do naświetlań. Płynne chromofory w ampułce należy dodać do słoiczka z przezroczystym żelem nośnym i dokładnie wymieszać za pomocą jałowej drewnianej szpatułki dołączonej do zestawu (ryc. 2). W wybranym obszarze skóry zaleca się zgolić włosy i przemyć go jałową solą fizjologiczną. Na tak przygotowaną skórę nakłada się szpatułką warstwę żelu z chromoforami o grubości 2 mm (ryc. 3).
Światło emitowane przez lampę LED nie uszkadza siatkówki oka, niemniej jednak producent zaleca stosowanie ochronnych okularów dołączonych do zestawu. Po nałożeniu pomarańczowych gogli i zabezpieczeniu oczu zwierzęcia przystawia się lampę w odległości 5 cm od skóry (gumowy mankiet lampy ma 1 cm) i rozpoczyna naświetlanie (ryc. 4 i 5). Lampa jest tak skalibrowana, że samoistnie wyłącza się po upływie dwóch minut. W górnej części zaopatrzona jest w diody, które gasną wraz z upływającym czasem. Po zakończeniu procedury należy zetrzeć żel gazikiem nasączonym solą fizjologiczną (1, 4, 5, 7).
W trakcie naświetlania można zauważyć zmianę zabarwienia żelu. Bezpośrednio po nałożeniu na skórę ma on pomarańczowy kolor. Po aktywacji chromoforów robi się żółty, a gdy stają się one nieaktywne, przyjmuje zabarwienie różowe. Jest on całkowicie bezpieczny dla zwierząt i nie wywiera toksycznego wpływu po przedostaniu się do przewodu pokarmowego.
Chromofory po zmieszaniu z żelem nośnym zachowują aktywność przez siedem dni, ale wymagają przechowywania w warunkach chłodniczych (lodówka). Słoik z przygotowanym żelem musi być zakręcony i odstawiony poza obszarem naświetlania, gdyż po ekspozycji na światło lampy dojdzie do dezaktywacji chromoforów, a tym samym żel nie będzie działał.
Opisano dwa schematy wykonywania naświetlań. W każdym przypadku powinny być one stosowane dwa razy w tygodniu (tab. II). Zgodnie z protokołem I należy umówić się z właścicielem zwierzęcia na dwie wizyty w tygodniu i na każdej z nich wykonać jedno dwuminutowe naświetlanie. Wedle protokołu II, który jest najczęściej praktykowany, wyznacza się klientowi jedną wizytę w tygodniu, na której wykonywane są dwa naświetlania jedno po drugim.
W głównej mierze zależy to od rodzaju i wielkości zmian skórnych. Jeżeli są one małe i płytkie, wyraźna poprawa kliniczna może być widoczna już po pierwszej wizycie, natomiast gdy są zaawansowane i rozległe, czas oczekiwania na ustąpienie objawów może być dłuższy i może to wymagać kilku wizyt.
Wśród lekarzy dermatologów przyjęło się, że na efekt kliniczny naświetlań należy czekać od czterech do maksymalnie ośmiu tygodni. Jeżeli po tym czasie uzyskany rezultat nie będzie satysfakcjonujący, należy zmienić metodę leczenia.
W ciągu pierwszej doby po wykonaniu zabiegu można zaobserwować rumień i delikatnie zwiększoną tkliwość naświetlanego obszaru skóry, objawy te występują jednak rzadko. W przypadku gdy mamy do czynienia z ropniami lub głęboką ropowicą skóry, w następstwie aktywacji procesów gojenia się i niszczenia bakterii sporadycznie mogą pojawić się przetoki, którymi będzie wydostawała się ropa. W pojedynczych przypadkach obserwowano także hiperpigmentację skóry oraz zmianę zabarwienia włosów, jeżeli nie zostały one zgolone przed nałożeniem żelu.
Terapia świetlna trwa krótko i jest prosta, w związku z czym może być wykonywana przez personel pomocniczy. Jest przyjazna dla zwierzęcia oraz jego właściciela, gdyż nie wymaga specjalnego przygotowania ani sedacji. Do tego jest nieinwazyjna, bezbolesna i nie ma skutków ubocznych. Podczas procedury naświetlania zwierzę odczuwa tylko terapeutyczne ciepło, dlatego nie wykazuje lęku przed ponownymi wizytami (1).