Łysienie z rozrzedzeniem koloru to rzadka, uwarunkowana genetycznie choroba skóry psów prowadząca do powstawania wyłysień niezapalnych. Niniejszy artykuł przedstawia jej etiopatogenezę i sposoby rozpoznawania, a także omawia postępowanie lecznicze.

Etiopatogeneza

Łysienie z rozrzedzeniem koloru (ang. color dilution alopecia – CDA) to rzadko spotykana choroba o podłożu genetycznym, występująca u psów z rozjaśnioną barwą włosa. Najczęściej dotyczy zwierząt z płową lub niebieską okrywą włosową, będącą efektem rozjaśnienia odpowiednio koloru brązowego i czarnego, ale może pojawić się także u psów o każdej innej niż wymieniono wyżej rozrzedzonej barwie włosów (1-3, 6). Opisywano ją u wielu ras psów, ale do jej wystąpienia predysponowane są przede wszystkim dobermany, pinczery miniaturowe, jamniki, charty angielskie, yorkshire terriery i chihuahua (2, 3, 6). Może pojawić się również u mieszańców (6).

Wykazano, że choroba ta dziedziczona jest w sposób autosomalny recesywny (gen melanofiliny – MLPH), a jej patogeneza związana jest z zaburzonym transportem melanosomów, czyli ciałek wewnątrzkomórkowych, w obrębie których dochodzi do syntezy melaniny, co prowadzi do akumulacji liczniejszych i większych niż prawidłowe skupisk barwnika w rdzeniu i korze włosa. Obecność dużych, nierównomiernie rozmieszczonych złogów melaniny w łodydze włosa powoduje z kolei jej zniekształcenie, a tym samym sprawia, że staje się ona krucha i łamliwa (1, 3, 4, 6, 7).

Objawy

W związku z powyższym pierwszym obserwowanym objawem choroby jest pogorszenie jakości okrywy włosowej, która staje się matowa, zmierzwiona, sucha i łamliwa. Kolejno pojawiają się przerzedzenia włosów, a następnie wraz z upływem czasu wyłysienia, k...